De vorm is het transportmiddel van de inhoud en een
goede vorm kan die ook intenser maken.'
De Zeeuwse televisie tot nu toe? Hij heeft in de eerste
reacties een zekere mildheid geproefd en die vindt hij
ook terecht. Fouten worden met de mantel der liefde
bedekt, óók door het publiek en dat is heel begrijpelijk.
Als vakman heeft Rob van Hoek evenwel een uitgespro
ken mening. Hij kan niet anders, vanuit zijn betrokken
heid met het medium. "Wat ze doen -en dat vind ik erg
jammer om te ontdekken- is journaaltje spelen, met alle
televisiebeperkingen die een journaal heeft.
Daar komt nog bij dat ze dat doen in een gebied waar
het qua nieuwsaanbod soms zo dun is dat het ai snel
belachelijk wordt.
Wanneer je met de ernst en het gewicht van het
NOS-journaal hele dunne regionale onderwerpjes aan
pakt, dan loopje dat risico. Ik denk niet datje in een
regio als deze, waar je én kranten hebt en een -wat
nieuws betreft- goed functionerende radiozender, het
met televisie nog allemaal eens dunnetjes over moet
doen. Met de sterke punten van het medium televisie,
de toevoeging en de kracht van beelden, kun je inhou
delijk veel méér doen. Wat we nu zien is in wezen twee
dimensionaal. Daar is blijkbaar duidelijk voor gekozen
en het past weliswaar volledig in de traditie van de
(nieuws)-televisie in de rest van het land, maar ik had
gehoopt dat er van meet af aan een andere koers was
ingeslagen. De achtergrond waartegen het nieuws zich
afspeelt dat via de andere media tot de mensen komt,
kun je met televisie verbreden, verdiepen, inzichtelijk
maken door écht gebruik te maken van het bewegend
beeld. Een programma als Toeren, het rondrijden in een
bus door de provincie, geeft volgens mij nu niet erg veel
inzicht in de structuur en de achtergronden van deze
regio
Niet alléén nieuws
Er waren meteen al bij de start hoge verwachtingen. De
Zeeuwse televisie als hét podium waar de discussie zich
afspeelt. Hij heeft er over gehoord. Kan het dat inder
daad worden?
"Natuurlijk, maar dan hadden ze wei meteen die
kant uit moeten gaan, in de voorbereiding al, die toch
een aantal jaren heeft geduurd. Regionale televisie moet
een eigenzinnig medium zijn dat journalistieke keuzes
maakt, maar die hoeven niet zo gefixeerd te zijn op het
dagelijkse nieuws. Nieuws is niet alleen dat van iedere
dag, een ontwikkeling die zich op langere termijn voor
doet is net zo goed nieuws. Het kan veel nuttiger zijn
om daarin inzicht te geven dan even kort -met een shot
van het provinciehuis- een verhaaltje te vertellen over
er daar gebeurd is die dag.
Pratende mensen op televisie over een zinnig onder
werp is heel interessant om naar de kijken; het hoeven
heus niet allemaal documentaires te zijn. Door de toe
voeging van beeld krijg je een heel ander soort infor
matie. Televisie is een heel onbarmhartig medium, het
verhult niets. Wanneer iemand niet op zijn gemak zit
omdat hij probeert zijn eigen waarheid te verkopen in
plaats van de objectieve waarheid, dan zie dat als kijker
meteen. Zó onverbiddelijk is televisie.
Een rondetafelgesprek met ambtsdragers en politici kan
hele boeiende tv opleveren door die extra dimensie van
het beeld."
Professioneel kader?
Bij de verdere ontwikkeling van regionale tv in Zeeland
zet hij de nodige vraagtekens.
De provincie zou er volgens hem weieens te klein
voor kunnen zijn. "De vraag is of het kader waarin wordt
gewerkt wel professioneel genoeg is om dat medium
een beetje snel te laten groeien. Televisie maken is een
vak waarbij je veel leert van anderen. In wezen is het
zo: hoe dichter je bij Hilversum zit of bij een regionale
televisie die al vrij groot is en enige tijd draait, hoe be
ter je je ontwikkelt. Daar zijn voldoende collega's in al
lerlei disciplines waar je steeds een beetje van opsteekt,
waardoor je vakmatig kunt klimmen.
Het is precies de reden waarom ziekenomroepen
nooit op een professioneel niveau komen omdat ze in
een onvoldoende professioneel, kritisch kader werken.
Ze zijn hun eigen norm en kunnen niet kritisch naar
zichzelf kijken. Ik denk dat het heel lang zal duren voor
datje hier in Zeeland een groep geroutineerde televisie
makers hebt die groot genoeg is om nieuwelingen in
het vak te begeleiden, omdat ik bang ben dat wanneer
iemand op een gegeven moment goed zou zijn dat die
dan uit de regio verdwijnt. Dat zie je ook bij andere re
gionale televisiezenders, dat goede mensen getrokken
worden door de betere beloning- ik zeg niét het grote
geld- dat ze elders kunnen krijgen.
De beloning bij televisie is in het algemeen voor be
ginnende mensen niet zo'n vetpot als vaak wordt ge
dacht en regionale tv betaalt dan nog weer wat minder
dan landelijke. Zeeland is misschien te marginaal van
formaat voor televisie, óók als je naar de financiën kijkt.
Hoe gaat het over vijf jaar, hoe ziet het financiële plaat
je er dan uit? Volgens mij kan het dan heel eng-worden,
zeker wanneer het helemaal door de provincie moet
worden gefmancieerd en dat risico is zeker niet uit te
sluiten. Dan komt het provinciaal bestuur wel erg dicht
bij de regionale omroep te staan. Krijg je dan niet:
wiens brood men eet, diens woord men spreekt? Het is
een beetje koffiedik-kijken, maar dat gevaar dreigt toch
wel. Dat ze bij de omroep dus een beetje bang voor de
provincie worden en wat voorzichtig gaan omspringen
met de beslissers en dat is voor de journalistiek natuur
lijk niet goed.
En aan de andere kant: wanneer ze dat niét doen en
journalistiek onafhankelijk en eigenzinnig hun gang
gaan dan zou je het risico kunnen lopen dat ze proble
men krijgen met de financiering over vijf jaar. Het hoéft
niet te gebeuren, maar het kan wei. Het is beslist geen
ideale basis om goed te functioneren..."
Foto's p. 4 en 5: Frank Viergever;
p. 10: Wim Riemens.
Zeeuws Tijdschrift 11
