ren. We hebben een volcontinue-bedrijf: 24 uur per
dag, zeven dagen in de week. Het heeft me jaren werk
gekost, om deze bedrijfsconstructie zoals die nu is te
realiseren. Het bedrijf zit nu zo in elkaar zoals ik het
voor ogen had. Jack wil, dat de schepen regelmatig on
derhouden worden. Terecht natuurlijk, maar dat komt
mij nooit uit! Het duurt me altijd te lang en tijd is geld.
Ik werk puur commercieel.
Ik maak bedrijfsmatig mijn eigen commerciële keu
zes. Daar bemoeit Jack zich niet mee. Jack maakt be
drijfsmatig alle technische keuzes. Daar bemoei ik me
niet mee. Privékeuzes maken we samen.
Ik ben voor m'n omgeving niet altijd even makke
lijk, dat realiseer ik me goed. Ik loop wel eens zo hard
van stapel met m'n ideeën, dat Jack me niet altijd kan
volgen en me dan vraagt of ik m'n tempo alsjeblieft wat
kan aanpassen.
Ik heb een sterk ontwikkeld verantwoordelijkheids
gevoel. Dat kan wel eens lastig zijn, vooral naar je ge
zin toe. Ik heb enorme schuldgevoelens gehad vanwege
het feit, dat ik zo vaak weg ben en zo hard werk. Maar
aan de andere kant weet ik, dat ik helemaal gek zou
worden, als ik hele dagen thuis zou zitten. Een tussen
oplossing is er niet, want het werk wat ik doe - het ko
pen en verkopen van minerale oliën - gebeurt op zo'n
bewegelijke markt, datje het jezelf niet kunt permitte
ren daar gedeelten van te missen, omdat je anders het
zicht op de markt kwijt bent. Om het werk over te dra
gen aan een ander is geen eenvoudige zaak. Dat kost
jaren ervaring, omdat het 'fingerspitzengeftihl' hierbij
onmisbaar is. En dat is eigenlijk iets watje niet kunt
leren. Daarom gebeurt het regelmatig, dat ik op
zondagmorgen om half zes voor een paar uurtjes op
kantoor zit. Of ook wel 's nachts, als dat nodig is. Dan
heeft het gezin er verder geen last van. De weekenden
zijn verder voor de kinderen."
Wilde handel
Het Scheldegebied is relatief goedkoop wat brandstof
prijzen voor schepen betreft. Schepen komen vaak al
leen de Westerschelde opgevaren om te bunkeren. Er
zijn in het Scheldegebied drie gelijksoortige bevoorra
dingsbedrijven, waarvan Scaldis er één is. Als een schip
brandstof nodig heeft, kan Scaldis een telefoontje krij
gen van een 'trader' of een 'broker', die namens de
scheepvaartmaatschappij moet onderhandelen over de
prijs. Een trader plaatst de bestelling, koopt en betaalt.
Een broker koopt ook, maar betaalt niet zelf. De handel
in olie is een 'wilde' handel, die gebaseerd is op 'gun
ning'. Bij een gemiddelde leverantie gaat het al gauw
om een bedrag van zo'n 150.000 gulden. Hoe lang een
schip daarmee vooruit kan, hangt af van de motor, de
lading en waar het schip vaart. Scaldis is het enige be
drijf in Terneuzen, dat - behalve in marine-diesel (een
hele lichte stookolie) en gasolie - ook in stookolie han
delt. Scaldis betrekt z'n produkten voor een groot deel
uit Vlissingen, zoals de Olieterminal Vlissingen (OTV) en
de Total Raffinaderij. Een bevoorradingsschip van Scal
dis heeft verschillende compartimenten, waar zware en
Fenny Buijsse - Hamelink (Terneuzen 1966) woont met
haar gezin in het Belgische Assenede en is directeur
van vier bedrijven. Scaldis international Bunkering
b.v. Terneuzen is de belangrijkste. Het bedrijf is in
1924 opgericht door haar overgrootvader, die
scheepstachrijn verkocht en schepen bevoorraadde
met verf, touw, teer en victualiën. Nu zorgt Scaldis
b.v. ervoor, dat schepen hier in het Deltagebied de
nodige brandstof kunnen innemen om verder te va
ren. Een soort drijvende tankstations dus. Het be
drijf heeft de beschikking over vijf binnenvaarttan-
kers en twee kleine opslagbakken. Er werken 25 men
sen in het bedrijf: vier op kantoor en de rest in de
buitendienst.
Direct na de middelbare school begon Fenny te wer
ken op het kantoor van haar vader en na een jaar of
tien nam ze het bedrijf van hem over. Ze trouwde
met Jack Buijsse (die de technische tak binnen het
bedrijf onder zijn hoede heeft) en samen hebben ze
vier kinderen: twee jongens van 9 en 7 en een twee
ling, een jongen en een meisje van 4.
In de weinige vrije tijd die ze heeft leest Fenny graag.
Vooral 's avonds voor het slapen gaan. Een goeie de
tective versmaadt ze niet, maar het liefst leest ze
historische romans met een hoog waarheidsgehalte:
zoals over de veroveringen van Midden- en Zuid-
Amerika of de jaren twintig en dertig in China.
lichte olie gescheiden van elkaar in wordt vervoerd.
Deze olie wordt door het bedrijf zelf vermengd, tot de
juiste samenstelling is verkregen.
Het overladen van 1000 a 1200 ton brandstof in een
langzij gelegen schip duurt gemiddeld twaalf uur. Daar
bij kan van alles mis gaan. Zoals die keer, dat er iets
fout liep bij de belading van een schip en er 3 ton
stookolie in de haven terecht kwam. Fenny is dan dege
ne, die de kontacten met de officiële instanties onder
houdt, al is het midden in de nacht. Ze draait er haar
hand niet voor om aan boord van een schip te stappen,
bunkertanks op te meten en door de stookolie te banje
ren. Het kopen en verkopen van de olie gebeurt aan de
telefoon: één oog gericht op de computer met de
beursnoteringen van Londen en Amsterdam die Fenny
op de hoogte moeten houden van de meest recente
ontwikkelingen.
FIOD
"Die olieprijzen zijn alles behalve stabiel. Ze wisselen
per minuut", legt Fenny uit. "De beursnoteringen zijn
grotendeels gebaseerd op geruchten. De prijsschomme-
lingen zijn niet te voorspellen. Als de koers van de dol
lar zakt, kan de prijs van de olie stijgen en omgekeerd.
Zeeuws Tijdschrift 27
