Columnist Mar van der Veer kruipt in de huid van de omstreden journalist Marquis de Thouars en komt daardoor in een benarde positie.
Foto: Marijke Folkertsma.
Hedde Lakenman, de toenmalige eigenaar van de Zierik-
zeesche Courant, opende nog een laatste offensief rich
ting Nieuwsbode. Hij nam twee redacteuren in dienst:
predikant F. W. N. Hugenholt en hoofdonderwijzerj. Th.
Oostermans. De toon van hun artikelen was opmerkelijk
liberaal. Reden voor de Nieuwe Middelburgsche Cou
rant, die zich nogaleens verwant voelde met de Zierik-
zeesche Courant, het zeer te betreuren dat haar eenige
partijgenoot in Zeeland ook tot de liberale redactie-ui
ting was overgegaan. De opleving echter onder de twee
nieuwe redacteuren bleek te gering. Het verloren terrein
kon niet worden teruggewonnen. Op 1 juni 1889 gaf
Hedde Lakenman het op. Hij mocht ook de Zierikzee-
sche Nieuwsbode gaan drukken, onder voorwaarde dat
de Zierikzeesche Courant zich daarin oploste.
De pionier legde op 92-jarige leeftijd het loodje.
Zwarte periode
De Nieuwsbode zette dapper door. De periode kort na
de WOI1 staat in de annalen van het regionale nieuws
blad als een zwarte bladzijde. Op 21 februari 1945 werd
plotseling de mededeling gedaan dat de Zierikzeesche
Nieuwsbode voorlopig niet meer zou verschijnen. De
persen hadden tijdens de oorlogsjaren doorgedraaid.
Dat leidde tot een tijdelijk verschijningsverbod. Pas op
1 januari 1947 keerde de Nieuwsbode terug. In de tus
sentijd werd het blad Vrije Stemmen uitgegeven.
Verschillende grote uitgevers hebben door de jaren
heen geprobeerd de krant op Schouwen-Duiveland in te
lijven. Kort na de oorlog deed het Algemeen Dagblad
een poging. Directeur Marinus Doeleman van bakkerij-
grondstoffenfabriek Zeelandia wist die poging te keren.
Hij kocht een zo groot mogelijk aantal aandelen op, zo
dat hij een meerderheidsbelang in de krant kreeg. Later,
in 1950 deed de Provinciale Zeeuwsche Courant een
vergeefse poging tot overname. Ook een poging van de
Nieuwe Rotterdamse Courant liep op niks uit.
In de jubileumuitgave krijgen twee redacteuren uit
de periode van 200 jaar specifieke aandacht: Pieter Hen
drik van der Weyde en Marquis de Thouars, oftewel: Ge
orge Anne Christiaan Wille I Vasseur de Coignee. Een
hele mond vol, maar laatstgenoemde liet zich graag
voorstaan op zijn adellijke titel. Marquis de Thouars
dus.
In het artikel, dat aan hem wordt gewijd in de jubi
leumkrant, wordt hij omschreven als 'n drinkebroer die
zichzelf het gevang in schreef. Het lijdt inderdaad geen
twijfel, dat Marquis de Thouars een schuinsmarcheerder
was. Zijn escapades verhogen het romantiek-gehalte van
de pershistorie in Zierikzee. Het lijkt gekoesterd te wor
den door de hedendaagse journalisten, die zelf - voor
zover bekend - minder vaak uit de goot worden gehaald
dan hun opmerkelijke voorganger.
De Thouars schreeft ziin hele leven al gedichten, die
hij met grote overredingskracht aan menig krant of tijd
schrift wist te slijten. Zo ook aan uitgever De Looze van
de Zierikzeesche Nieuwsbode. Vanaf de zomer van 1846
schreef hij met grote regelmaat artikelen, ondertekend
met Marquis de Thouars, Overijsselsch Edelman. Zijn
populariteit onder de Zierikzeese bevolking groeide
snel, ondanks zijn toenemend drankgebruik. De regen
ten van die tijd waren niet echt gediend van zijn taal.
Zijn polemiek tegen kantonrechter Jan Bruins resul
teerde uiteindelijk in twee arrestatiebevelen, uitgevaar-
Zeeuws Tijdschrift 31
