Lia Sorber: Stichting DANSZ
wil dans als kunstvorm promoten
SPRAAKMAKENDE
VROUWEN
IN ZEELAND
GERDI PREGER
Ze was amper acht en toen wist ze het zeker: ze wilde
danseres worden. Dans zou de richting van haar leven
gaan bepalen. Dansen was immers haar lust en haar le
ven. Op haar vierde jaar bracht Lia's moeder haar naar
de balletschool van mevrouw Stradovski. Een docente
van de oude stempel: een strenge dame op leeftijd, met
van dat recht afgesneden grijs haar en een grote pony
op het voorhoofd. Danspedagoge Lia Sorber was toen
nog een kleuter, een mensje-in-wording, dat met haar
kleine armpjes en beentjes probeerde zo goed mogelijk
te volbrengen, wat mevrouw Stradovski van haar ver
langde. Het was - zo herinnert Lia zich - vooral de live-
pianomuziek die iets met haar deed en die haar bijna
automatisch in beweging zette.
De dansverslaving
'De werking van die live pianomuziek was enorm. Ik
voelde me echt "opgetild". Alsof de klanken door mijn
lichaam heen gingen en zich vertaalden in beweging.
Dat was blijkbaar heel essentieel voor mij. Als je een
maal danst en het gaat goed, dan is dansen bijna vesla-
vend. Het is de verslaving van het steeds beter willen en
steeds beter kunnen. Je grenzen verleggen. Het werken
aan je lichaam en de eisen die je aan je lijf stelt. Tot
mijn dertigste heb ik dat volgehouden en trainde heel
intensief. Om de beweging in de muziek samen te laten
vallen met een gevoel is prachtig. Maar ik heb ontdekt,
dat ik meer een creator in de choreografie ben. Het be
denken van een dans, het technisch uitwerken en het
overbrengen daarvan op de dansers.'
Het is nog redelijk rustig in het pand van Balletstu
dio Free aan de Oude Vismarkt in Goes. Dat zal niet
lang duren want om 550 leerlingen-in-de-dans te huis
vesten, zijn de twee danszalen bijna constant in ge
bruik. Lia Sorber vertelt levendig, vol enthousiasme en
met de nodige humor over haar "dansend" bestaan. Een
oor is gericht op de winkelbel, want in het pand is even
eens een kledingzaak gevestigd, waar uiteraard ook bal
letbenodigdheden worden verkocht.
'Ik heb zelf ook wel pianolessen bij mijn vader ge
volgd, maar jammer genoeg heb ik het onvoldoende bij
gehouden. Op zaterdagmiddag was ik aan de beurt voor
de muziekles, maar als ik er onderuit kon komen, deed
ik dat...
Ja, op zich vond mijn vader het prima dat ik in de
dans verder wilde, maar hij vond wel, terecht natuurlijk,
dat ik eerst mijn middelbare school moest afmaken.'
Zeeuws Tijdschrift 19
