Bl0f verder dan Zeeland
Zo moeder zo zoon
De voorkeur van
ANTOINETTE VERBRUGGE
Er zijn mensen die het al het tweede Zeeuwse volkslied
noemen: het nummer Langs de kust van de Zeeuwse
formatie Blof. Het nummer gaat over de Zeeuwse kust
en begint zo: De zoute zee slaakt een diepe zoute
zucht.
Bl0f is populair, niet alleen in Zeeland maar ook
daar buiten. Wekenlang stond Liefs uit Londen hoog
genoteerd op de hitlijsten. Wereldberoemd in Zee
land... Hoe kijken twee van de vier Blofmoeders naar
hun zoons en andersom.
Peter Slager (29 jaar, geboren in Dreischor, woont in
Vlissingen. Tekstschrijver, basgitarist en zanger van Blof)
over zijn moeder: 'Nu zeg ik Ma en vroeger was dat
Mam, die laatste m is er de laatste jaren vanaf gevallen.
Mijn moeder is vinnig, dat ben ik ook. Als ik thuis mot
had dan was het met mijn moeder. Op zo'n moment
vlogen de vonken eraf. Ze is fel, temperamentvol en
iemand met sterk wisselende stemmingen, die heb ik
ook trouwens. Mijn moeder kon me nogal achter m'n
vodden zitten: heb je hieraan gedacht of heb je dit of
dat al gedaan? Maar denk nou niet dat we de hele tijd
ruzie hadden want dat is niet zo. Ik kan vreselijk met
mijn moeder lachen. Ze heeft een enorm gevoel voor
humor, heel droog. Ik vind haar een geweldige moeder:
echt zo'n moeder-moeder. Ze zorgt graag. Vroeger was
dat weieens benauwend. Nu begrijp ik dat deel in haar
beter en laat me die zorg wel eens graag aanleunen.
Mijn moeder hoort bij het uitermate opruimerig type. Tot
haar verdriet was ik dat vroeger niet. Wat ik heel leuk
aan mijn moeder vind is dat ze heel zelfstandig is en
nooit achter mijn vader aan hobbelt. Die twee zijn vol
komen gelijkwaardig.
Ik denk dat zij meer met mij bezig is dan andersom.
Volgens mij is dat ook typerend voor een ouder-kind
relatie. Bij mij werkt het zo: als ik van iemand hou dan
sluit ik die in mijn hart. Daar zitten mijn ouders ook.
Dat is dus heel dichtbij voor mij en daarom hoefik die
gene niet per se heel vaak te zien. Langzaam week ik
los van het thuisfront. Dat is heel normaal maar mijn
moeder had het daar heel moeilijk mee. Vooral de eerste
tijd toen ik op kamers woonde. Het duurde een poos
voordat ze begreep dat ik écht een eigen leven wilde
leiden. Vroeger wilde ik haar niet ongerust maken en
probeerde haar te sparen door sommige dingen niet of
pas later te vertellen. Dat doe ik nu niet meer. Mijn moe
der zei laatst dat ik veel volwassener ben geworden de
laatste jaren. Ze is ook trots op me. Mijn ouders hebben
mij pas anderhalfjaar geleden met Blpf zien optreden.
Alhoewel ze meer van klassieke muziek houden, mijn
broer zit op het conservatorium en speelt klassiek,
houden ze ook van Blof. Als mijn moeder iets mooi vindt
dan zegt ze dat ook. En niet mooi is niet mooi. Het is
geen slijmbal. Ze zegt wat ze vindt. Vroeger vonden ze
de muziek die ik maakte meer herrie. Op mijn tiende
begon ik met spelen op een luchtgitaar en een tennis
racket. Mijn ouders veronderstelden dat ik niet zo muzi
kaal was tot ik net zo lang zeurde om een basgitaar tot
ik er één kon kopen.
Mijn ouders hebben goed werk geleverd als opvoe
der. Dat vind ik echt. Het belangrijkste wat ze me meega
ven is: Doe wat goed voor je is! Ik kreeg veel vrijheid,
ook omdat mijn moeder in de winkel achter ons huis
stond. Die vrijheid heb ik altijd als ruimte ervaren. AI
vroeg trok ik mijn eigen plan en regelde veel zelf. Maar
alles zelf willen doen kan lastig zijn voor mezelf en voor
anderen, daarom ben ik aan het leren om dingen uit
handen te geven. Die vrijheid en die zelfstandigheid heb
ik van mijn ouders. Ik ben ook een kleine zelfstandige
geworden. Kijk maar naar Blof.'
Corrie Slager (53 jaar woont in Dreischor), moeder
van Peter: 'Peter heeft geen sterallures. Hij staat met
beide benen op de grond. Als kind was hij vooral lief en
een enorme denker en een beetje in zichzelf gekeerd.
Hij schreef vroeger al gedichten. Tekende en las heel veel.
Een zelfstandige jongen en dat is hij nog. Ik was er niet
altijd want we hebben een winkel aan huis. De jongens
moesten zichzelf vaak vermaken. Dat ging goed.
Toen wij nog met de caravan op vakantie gingen
dachten de buren op de camping vaak dat wij maar één
zoon hadden. Als Peter dan na twee dagen lezen naar
buiten kwam, hoorden we: o, hebben jullie er nog één!
Hij is plichtsgetrouw. Eigenlijk heeft hij altijd een
vaste kern van mensen om zich heen. Dat was vroeger
ook al zo: vaste vrienden en niet vandaag die en morgen
weer een ander. Peter kan goed luisteren.
Natuurlijk heb ik als moederwel wat proberen te
sturen om mijn zoons in een goed spoor te krijgen.
Maar eigenlijk gingen ze nooit echt uit het spoor. Het
belangrijkste in het leven vind ik: datgene doen waar je
gelukkig mee bent. Peter heeft een poos niet zo goed
geweten wat hij precies wilde maar vooral het laatste
jaar weet hij dat wel. Ik vond het verschrikkelijk toen hij
uit huis ging om Nederlands te studeren in die grote
stad Utrecht!
Vroeger dachten wij dat de muziek die Peter maakte
niet echt iets voor ons zou zijn. Tot we anderhalfjaar
geleden voor het eerst naar een optreden van Blof gin
gen. Toen zeiden mijn man en ik tegen elkaar: hadden
we dat maar veel eerder gedaan. Hun teksten gaan ook
werkelijk ergens over, eigenlijk heeft alles wat Peter
maakt inhoud. We zijn hartstikke trots op hem. Ik herken
14 Zeeuws Tijdschrift
