Blof bestaat uit vier jongens (pardon: mannen). Van links naar rechts: Peter Slager, Bas Kennis, Chris Götte en Paskal
Jakobsen.
hem helemaal in zijn teksten en leer hem door die tek
sten eigenlijk nog beter kennen.
Het is leuk dat hij in de buurt woont. We gaan gere
geld even bij elkaar langs ook al is hij wel heel vaak
weg. Vorige week nog kwam hij tussen de middag even
een boterhammetje meeëten. Dat vind ik heerlijk. En in
februari waren we op wintersport. Peter en zijn vriendin
kwamen later want er kwam een tv-opname tussen. Het
was fijn om een paar dagen samen te zijn. Die momen
ten koester ik echt.'
Paskal Jakobsen (24 jaar, geboren en getogen in
Vlissingen), zanger en gitarist van Blpf, over zijn moe
der: 'Mijn moeder sprong als het moest altijd in de bres
voor mij. Ze is heel zorgzaam. Te zorgzaam eigenlijk. Als
er iets tegenzit dan ligt zij wakker, ook als ik er mee om
kan gaan. Ze is echt zo'n moedertje, dat zeggen vrien
den van mij ook. Ze maakt geen onderscheid tussen mij
of mijn broer of zus. Anderhalfjaar geleden ongeveer
voelde ik me op een gegeven moment besodemieterd.
Niemand in de buurt die een glaasje jus voor me kon
inschenken. Ik dacht: weetje wat ik ga bij mijn ouders
op de bank liggen. En dat kon gewoon. Mijn vader en
moeder accepteren mij precies zoals ik ben. Wij praten
overal over. Over sex, gevoelens, kwetsbaarheid. En als ik
een keer moet huilen dan kijkt ze niet raar.
Eigenlijk lijken we op elkaar: mijn moeder kan wis
pelturig zijn en heeft wisselende stemmingen. Ze is ook
heel gevoelig en emotioneel. Met mijn vrienden en de
jongens van Blof praten we ook over hartzaken, zoals
vriendschap, eenzaamheid en liefde daar zingen we over.
En wat in die teksten eigenlijk steeds weer terugkomt is:
Kiezen voor jezelf. Dat is het meest essentiële: van jezelf
houden en jezelf accepteren. Want dan kun je ook van
een ander houden.
Ik denk dat mijn moeder veel aan mij heeft en ik
heb ook wel veel aan haar. Mijn ouders vragen mij ook
wel om raad als ze die nodig hebben. Als ik kritiek op
mijn moeder heb dan zeg ik dat op een manier dat zij
daar niet van wakker ligt.
Op mijn negende begon ik met gitaar spelen. Min of
meer aangestoken door mijn broer Walter die orgel
speelt. Orgel was toen voor mij niet stoer genoeg en het
moest een gitaar zijn. Op mijn 14de speelde ik voor het
eerst in een bandje, samen met de huidige bassist van
Blof en onze vorige drummer. Ik speelde veel hardrock
vroeger. Op een gegeven moment vroeg Peter (Slager, red)
mij voor een nederlandstalig project. Daar heb ik ja op
gezegd. Tegenwoordig draait het niet meer alleen om
ego en om stoer zijn maar veel meer om inhoud en het
vriendschappelijke: soms hebben we aan een blik ge
noeg om elkaar te begrijpen en dat hoor je dan ook.
Ik ben de Benjamin in het gezin. De laatste jaren dat
ik thuiswoonde, ik ging op mijn negentiende uit huis,
waren er eigenlijk geen huisregels meer maar hielden
we uit respect wel rekening met elkaar. Echt straffen was
er niet bij maar als ze het ergens niet mee eens waren
zeiden ze: kijk nou uit en leer er iets van.
Eerlijk gezegd ben ik niet zo'n heel attent iemand
ook niet naar mijn moeder als het om moederdag of van
dat soort dagen gaat. Maar ik ben echt niet te beroerd
om als ik een quiche maak ook een stuk bij mijn moeder
langs te brengen want ze houdt van quiche. Mijn vader
Zeeuws Tijdschrift 15
