Een leven lang lekker eten
Eetbaar Zeeland
PETER VAN HOUTE
Foto PvH Mediaproducties.
Jarenlang hield hij zich bezig met het grote nieuws uit
binnen- en buitenland en kwam hij maar mondjesmaat
toe aan zijn grote liefde. Driejaar nu is hij 'in ruste' en
heeft hij het bijna drukker dan ooit. Met schrijven over
en proeven van lekker eten, én met zelf koken. M.S.
(Rien) van Reems (63) uit Vlissingen heeft er een -aange
name- dagtaak van gemaakt. Een wekelijkse rubriek in
de PZC, vaste bijdragen aan (horeca)vakbladen,
publicaties en (Zeeuwse) kookboekjes.
Dé culinaire schrijver van dit gewest is hij inmiddels,
die steeds vaker ook buiten de provincie wordt geeerd.
Onlangs nog door de Academie voor Streekgebonden
Gastronomie in België.
'Omwille van zijn verzameld werk als schrijver en jour
nalist over de Zeeuwse culinaire tradities', aldus de jury
van de Academie werd hem het eremerk toegekend,
genoemd naar Thomas vander Noot, die als drukker
rond 1500 in Brussel het voor zover bekend oudste
gedrukte kookboek in de Nederlandse taal uitgaf. Rien
van Reems is er verguld mee. 'Het doet me wel wat,
vooral omdat het een Vlaamse onderscheiding is, want
Vlamingen hebben echt verstand van culinaire zaken'.
Praten met de schrijver over lekker eten kan bijna
niet anders dan aan tafel. Dus hebben we afgesproken in
een restaurant van zijn keuze: Katseveer\n Wilhelmina-
dorp, 'omdat je daar ool< zo'n mooi uitzicht hebt.' Hij
wordt op zijn wenken bediend. Deze stormachtige
junidag tracteert ons op een scala van weergerechten:
felle buien met volle donkere luchten, hemelsblauw met
stralende zon en windvlagen die schuimkoppen op het
Oosterscheldewater brengen.
We hebben het niet besteld, maar kunnen er wel van
genieten. Uiteraard laten we de keuze van het menu aan
hem over. Terwijl de amuse wordt geserveerd, zoekt hij
op de kaart naar Zeeuwse elementen, waaruit hij het
menu samenstelt. Want, dat is waar hij zich sterk voor
maakt: Zeeuwse culinaire tradities.
De amuse:
Stukje nieuwe haring met uitjes, een met vis gevuld
loempiaatje en een (mini)kopje Oosterschelde krabsoep.
Krabsoep. Hij had er al over gehoord, maar nog niet
eerder geproefd. Het beantwoordt aan de verwach
tingen.'Een typisch Oosterscheldegerecht', zegt hij
tevreden. Gemaakt van krabbetjes die achter blijven in
de korren van de kreeftenvissers. Ze wordt fijngestampt
en vormen de basis voor de soep. 'Heel smakelijk'.
Grootmoeders keuken
Wat was er eigenlijk eerder, de interesse in lekker eten
of de interesse in lekker eten maken?
'Het is begonnen in de keuken van mijn grootmoe
der. Als heel kleine jongen keek ik toe hoe zij tussen de
middag wel eens een oestertje bakte. Die werd even
door de bloem gehaald en ging dan in de hete boter.
Héél eenvoudig, maar héél lekker. Ik ben er dus op een
wat vreemde manier mee in aanraking gekomen, moet
je voorstellen: het was oorlogstijd en dan at ik oesters!'
Dat was niet het enige. De kleine Rien wordt geëvacu
eerd naar Zuid-Beveland (Heinkenszand) en leert daar
ook kreukels eten. En hij is regelmatig getuige van het
slachten; zo leert hij al vroeg over de culinaire waarde
'van het hele varken'. 'Daar komt nog eens bij dat mijn
vader, die bij de marine was, regelmatig nasigoreng
maakte, dus ben ik ook nog eens opgegroeid met de
Indische keuken. Lekker en anders eten is hem dus met
de (pap)lepel ingegoten. Na de middelbare school gaat
hij varen (bij de KNSM), hoewel hij dan al eigenlijk jour
nalist wil worden maar in dat vak valt geen betaalde
betrekking te vinden. Hij volgt eerst een opleiding tot
Zeeuws Tijdschrift 9
