en wat ik doe met de tijd die ik nog heb. In mijn werk
zette dat proces zich ook door. Ik leerde om te selecte
ren, weg te laten wat minder belangrijk was. Tegelijk
boorde ik een bron aan, die begon te spuiten. De regen
boog-kleuren werden heel belangrijk voor me. Ik werk
nog steeds zo. Als ik begin, weet ik ongeveer de rich
ting en de sfeer, die het schilderij moet krijgen. Maar
het is net of mijn hand wordt gestuurd door een kracht,
die uit die bron komt en die niet ophoudt met stromen.
Vaak ben ik er zelf verbaasd over, waar al die beelden en
kleuren vandaan komen. Maar er is altijd een samenhan
gende voorgeschiedenis. Het gaat ergens over. Of het
kunst is? Dan kom je vanzelfbij de betekenis van het
woord kunst. Ik kan iets alleen kunst noemen, als het
iets met me doet. Als ik iets zie of hoor, waar ik spon
taan rillingen van krijg, betoverd word, of ontroerd, of
een sterk gevoel van afweer (misschien zelfs afgrijzen)
me pakt. Als dat gebeurt, is het voor mij kunst.
Als mijn werk iets dergelijks teweeg kan brengen bij
degene die er naar kijkt, is het voor mij kunst en ben ik
er blij mee. Ik krijg reacties van mensen, die zich hele
maal kunnen opladen aan mijn werk. Die er de winter
mee door komen. Dat is toch prachtig! Dat is iets om
heel blij mee te zijn. Weetje, waar ik nog meer heel blij
mee ben? Dat ik door alle fases van mijn leven heen in
staat ben gebleven het kind in mij levend en wakker te
houden. Volgens mij heeft dat kostbare stukje alles te
maken met mijn creatieve bron. Zo is de cirkel weer
rond.'
To be a blue butterfly
Bron
Een jaar of tien geleden voltrok zich een wezenlijke
verandering in de levensinstelling van Marja de Lange N.
met direkte gevolgen voor haar creatieve proces. Ze
werd ernstig ziek en belandde in het ziekenhuis.
'Er voltrok zich een proces van zuivering binnenin
me', vertelt ze, 'ik werd me er van bewust, dat ik nog
steeds teveel aan de 'buitenkant' had geleefd en ge
werkt. Ik wilde het te mooi maken, teveel buitenkant
dus.... Ik wilde blijkbaar bewijzen, dat ik de techniek
van het schilderen beheerste. Maar daar ging het dus
allemaal niet om. Ik realiseerde me ook, dat ik nog maar
beperkte tijd te leven had. Ik werd gedwongen me met
de essentie van mijn leven bezig te houden. Wie ik ben
24 Zeeuws Tijdschrift
