Pleidooi voor fantasie en verbazing
ALI PANKOW
Hij heeft het over 'de meest hoogstaande kunstvorm':
film dus, maar daar is het dan ook zijn vak voor. Hij
houdt een pleidooi voor fantasie en verbazing. Fantasie
wordt ons al heel jong afgenomen om er wantrouwen
voor in de plaats te zetten en verbazen doen we ons
bijna niet meer. Film vraagt fantasie, verbazing én in
houd. Maar bovenal moet de historische vergissing
worden rechtgezet: film in vijfentachtig procent van de
huidige verschijningsvorm is géén communicatiemiddel,
maar zou dat wel moeten zijn. 'Alleen wezenlijke com
municatie kan de wereld redden en zal bijdragen aan
het persoonlijk geluk van de filmmaker.'
Aan het woord: Andries Meijsen (48) uit Zonnemaire aan
de vooravond van het Filmfestival Zeeland 1998, onder
deel van de Zeeland Nazomerfestivals en al weer afgelo
pen als dit nummer verschijnt. Met veel genoegen
woont hij op Schouwen-Duiveland, maar oefent zijn vak
uit buiten de provincie. Als programmamaker en docent
programmamaker aan de filmakademie Sint Joost in
Breda, onderdeel van de Hogeschool Brabant. Doel is
met hem vooral te praten over dat Zeeuwse filmfestival,
maar en passant komen veel meer aspecten aan de
orde.
Zeeuwse films?
Twee titels komen spontaan in hem op:Jos de Putters
Het is een schone dag geweest en Groeten uit Zonnemaire.
Veel waardering heeft hij voor de eerste en bij het noe
men van de tweede speelt een geamuseerde glimlach
om zijn mond. Groeten uit Zonnemaire maakte Digna
Sinke beginjaren zeventig als afstudeerproject. 'Hen
film waarin de verveling, die een jonge meid op het
platteland ervaart, treffend tot uiting komt'. Sinke komt
uit Zonnemaire en nu - ruim twintig jaar later - ziet
Meijsen haar vaak terug in de polder en zelfs enthou
siast op het land werken. Exit van Paul en Menno de
Nooijer vond Meijsen niks 'Zo gewild, zo kijk ons eens
kunstzinnig doen.'
Andries Meijsen: 'Die historische vergissing moet hersteld.' Foto: Marijke Folkertsma.
8 Zeeuws Tijdschrift
