FABERY DE JONGE
7
NRC (26.06.98) het Stedelijk heeft ont
wikkeld tot een Museum van twintigste-
eeuwse kunst, daarmee de eigentijdse
kunst verwaarlozend.
Niet verdrietig maar boos
De directeur van de Vleeshal is niet te
benijden. Hij moet kunst selecteren voor
zijn exposities. Hij koopt kunst aan voor
de collectie van de SBKM. Hij beheert en
restaureert. De kunstenaars van Middel
burg zijn op hun dood voor Ter Braak. Ze
cirkelen als een zwerm vliegen rond de
strooppot. Maar niemand is goed genoeg
om te exposeren in de Vleeshal heeft de
directeur publiekelijk gezegd. Daarom
voelen de artiesten zich miskend. Het
zou zo mooi zijn als je de kans kreeg.
Want de Hal is een opstapje naar het
(inter)nationale circuit: Middelburg,
Basel, Kopenhagen, Kassei en dan hup!
naar New York, waar de grote appel van
het geluk al ligt te glanzen. Voor veel
plaatselijke en regionale kunstenaars is
de ruimte onder het stadhuis dus een
fata morgana.
Deeltje van een geheel
Wie de Vleeshal binnenstapt, argeloos:
'Is dit een kerk hier?' of als habitué: 'Ik
kom weer eens even kijken', komt niet
zo gauw op de gedachte dat de instelling
een deeltje van een groter geheel is, een
netwerk waarlangs kunstwerken door de
wereld reizen. Maar ook liefhebbers en
verzamelaars van kunst, beleidsmakers,
e.d. Dit klinkt erg pompeus, maar het
weerspiegelt wel de werkelijkheid. Het
gaat bij die kunstverzamelaars, enz, altijd
om kleine aantallen mensen, die slechts
een geringe invloed op hun omgeving - in
dit geval Middelburg - uitoefenen. Ook
ondersteunt de Vleeshal regionale evene
menten, zoals het Stedelijk Museum
Vlissingen, de Watertoren en de moderne
kunst van het Zeeuws Museum. Eenvou
digweg: dwarsverbindingen die gewild of
ongewild dwarsverbanden kunnen wor
den: wat heeft de Watertoren tenslotte
met de Vleeshal van doen? Wie geen
samenspel wil zien, maakt er maar con
currentie van.
En van de gebruikerskant bekeken: wie de
Vleeshal wil zien, gaat ook bij de Water
toren langs. Van de andere kant wordt
onze goede stad ook naambekend door
de aspiraties van de SBKM. Het zijn feiten
die je noch moet overschatten, noch
onderschatten. Artiesten maken niet
alleen werk, ze praten er ook veel over.
Iemand die van Middelburg naar Basel of
Kopenhagen doorgaat, vertelt daar hoe
het hier was. Op den duur kom je als
kleine stad tussen de grote jongens te
staan. Wethouders en andere hoogheden
die met hun handen aan geldkranen
mogen komen, vinden dat soms belang
rijk. Waarmee de cirkel dus weer rond is.
Sluiten en opnieuw beginnen
Punt. Ik sluit af. Waarom nu al? Voorna
melijk omdat het wezenlijke nog niet is
gezegd. Want na een rondje in het kunst
wereldje met z'n helden en martelaren,
met z'n geroddel en gekuip, na alle ambi
ties, alle inspiratie en transpiratie, en niet
te vergeten het hele kunstbeleid, moet de
hoge kunst zelf nog aan het woord
komen. En wat zien we als het doek
opgaat? Ik kan het niet onder woorden
krijgen. U wel? De Kunst Spreekt! Ja,
maar wat heeft zij ons zelf te zeggen?
Als ik lang over het probleem zit na te
denken, kom ik hoogstens op het droom
visioen van Simon Carmiggelt dat hij
eens had, en dat hij midden in de nacht
ging opschrijven om het niet te verlie
zen: 'Konijntje op lange weg'. Leuk en
aardig, maar wat moetje daarmee? We
waren toch voordurend subjectief bezig?
En moet dat nu opeens als verdediging
gelden?
Ik denk dat het geheim van de kunst zich
voltrekt bij de kunstconsument en vooral
de kunstgenieter, die iets moois onder
ogen krijgt. Of voor mij part iets lelijks.
Die dat iets op z'n netvlies krijgt en het
opslaat op z'n eigen vaste schijf. De rest
is overbekend. Leve de kunst van van
daag! Morgen is er alweer nieuwe.
Pieter Schoonheim
B.V. JUWELIERSBEDRIJF
BIJ KONINKLIJKE BESCHIKKING
HOFLEVERANCIER
Dealer voor o.a.:
Ie Chic juwelen
Baume Mercier horloges
Juweliers van vader op zoon
Lassale horloges
sinds 1834
S.T. Dupont aanstekers, schrijfgerei
Christiaan Huygens klokken
I.W.C. Horloges
LANGE KERKSTRAAT 30 - GOES
TAG Heuer Horloges
TELEFOON 0113-215005
14 Zeeuws Tijdschrift
