Natuurgeneeskunde:
een volwaardig alternatief
1NGRID RUSSEL
'Artsen maken fouten door tijdgebrek.' Daar zegt ze
nogal wat, de 41-jarige natuurgeneeskundig therapeute
Marianne Perdaen uit het Zeeuws-Vlaamse Sintjan
steen. 'Ja, dat weet ik, maar het is vaak zo. Het is wel
begrijpelijk want veel huisartsen hebben te weinig tijd
voor hun patiënten omdat ze er teveel hebben. Daar
door ook kijken ze dikwijls niet in het dossier om te
zien wat de patiënt al eerder mankeerde. Hierdoor
worden niet alleen onnodige fouten gemaakt, maar het
jaagt ook de kosten van de gezondheidszorg op.'
Die kosten kunnen volgens de natuurgeneeskundige
ook gedrukt worden als er meer aan preventieve ge
neeskunde wordt gedaan. 'Geef van jongsafaan goede
voorlichting over gezond leven en eten. Mensen moeten
weer leren dichter bij hun eigen lichaam te staan. Als ze
daar weer meer vertrouwd mee raken, zullen ze niet
voor elk wissewasje naar de huisarts lopen. Bijvoorbeeld
als iemand griep krijgt. De koorts die hierbij hoort, is
een natuurlijk symptoom Mensen die hun koorts niet
onderdrukken zijn meestal sneller genezen maar de
meeste mensen zijn het tegenovergestelde gaan gelo
ven. Ze luisteren niet meer naar hun eigen lichaam maar
naar reclameboodschappen waarin ziekte als een afwij
king wordt voorgesteld en slikken snel een parcetamol.
Opleiding en praktijk
Marianne Perdaen wist al op haar negentiende dat ze
natuurgeneeskunde wilde gaan leren. Ze zat eerst op de
mavo, toen de mts (chemische techniek), vervolgens een
amanuensis-opleiding, een jaar werken in de
zwakzinnigenzorg, twee jaar een vegetarisch restaurant
en toen was er plaats op de Nederlandse Academie voor
Natuurgeneeskunde in Hilversum. 'Ik wilde daar per se
naar toe omdat die op HBO niveau is en gestructureerd.'
De opleiding zat lange tijd vol. 'Het was een piek
periode, vele mensen wilden natuurgeneeskunde stude
ren. Het was een vierjarige dagopleiding, waarmee ik in
1984 ben begonnen. Nu is het een weekend-opleiding
met minder maar minstens zo gemotiveerde leerlingen.
Er zijn sinds die tijd veel andere opleidingen bij geko
men.'
Perdaen begon met haar eigen praktijk in 1990 en
bleef daarnaast beroepsgerelateerd werk doen. 'Ik heb
een drogisterij diploma gehaald en ik werk part-time in
een winkel in Amsterdam waar ze alleen natuurlijke
geneesmiddelen verkopen. Ik geef ook les in kruiden-
geneeskunde. Sinds een jaar heb ik mijn praktijk aan
huis in Amsterdam omdat veel mensen die ik advies
geef in de winkel cliënt worden.'
Hoe gaat zo'n bezoek aan een natuurgeneeskundige
nu in zijn werk? We nemen het voorbeeld van iemand
met kriebelhoest, die geen baat heeft gehad bij een
kuur van de huisarts. Marianne Perdaen: 'Ik ga op zoek
naar de oorzaak van de klacht, wat zit erachter. Ik stel
allerhande vragen, waarvan je misschien denkt "wat
heeft dat er nou mee te maken". Bij een kriebelhoest
werkt het immuunsysteem niet optimaal. Ik ga zoeken
waar de klacht vandaan komt en kijk daarbij naar het
functioneren van diverse organen in het lichaam. Al
gaandeweg wordt duidelijk dat de oorzaak een slechte
spijsvertering is; een verstoorde darmflora. Ik adviseer
dan om lichaamseigen darmflorabacteriën te gebruiken.
Deze nuttige bacteriën kunnen in poeder- of capsule-
vorm genomen worden. Meestal is het een kuur van een
week en in de meeste gevallen is het de oorzaak van de
dan klacht weggenomen.' Dit is dus wat anders dan het
bestrijden van de kriebelhoest met een hoestprikkel-
dempend middel dat de hoestprikkel alleen onderdrukt
zoals in de reguliere geneeskunde. In de ogen van de
natuurgeneeskundige is dat alleen maar het onderdruk
ken van het symptoom, terwijl wij de oorzaak van de
ziekte wegnemen.'
De Zeeuws-Vlaamse natuurgeneeskundige vindt dat
antibiotica te pas en te onpas wordt gegeven. 'Daar ben
ik tegen, behalve in levensbedreigende situaties. Door
de overconsumptie van antibiotica worden de micro
organismen resistent. Binnenkort werkt antibiotica ook
niet meer bij ernstige aandoeningen. Zo heeft het bij
voorbeeld geen effect meer bij blaasontstekingen. De
huisarts heeft geen alternatief voor antibiotica maar de
patiënt wil genezen worden. Dat gebeurt dan maar al
snel komt dezelfde klacht terug. Zulke patiënten komen
dikwijls bij mij terecht. In vele gevallen heb ik die kun
nen helpen met een voetreflexologiebehandeling. In
andere gevallen bleek dat ze simpelweg koude voeten
hadden omdat ze geen sokken droegen! Alleen in het
uiterste geval dient antibiotica ingezet te worden. Maar
ik wil wel benadrukken dat ik, als ik denk dat het echt
dringend noodzakelijk is dat iemand antibiotica krijgt,
ik hem of haar naar de huisarts verwijs. Je moetje gren
zen weten. Je moet weten watje wel en niet kan behan
delen.'
Zeeuws Tijdschrift 11
