niet', vond hij. Ik kon in Thanjavur gelukkig logeren bij
een Duitse studente die wel een forse aanvullende beurs
had ontvangen, dat scheelde in de huur'.
De Tamil universiteit was net opgericht en nogal
chauvinistisch. 'Tamil, in tegenstelling tot het Indo-
europese Hindi een Dravidische taal, ligt verschrikkelijk
gevoelig', zegt Hanne. 'Het wordt vaak gebruikt als een
politiek instrument dat onder de Tamil-sprekenden in
India sterke emoties oproept. De deelstaat Tamil Nadu
heeft zich indertijd krachtig verzet tegen invoering van
het Hindi als landstaal, naast het Engels. Op stations zijn
aanduidingen in het Hindi met zwarte verf overgeschil
derd. Op de Tamil universiteit werden tweeduizend jaar
oude Tamil-teksten gelezen en geanalyseerd. Alle Sanskriet
is uit het Tamil verwijderd, soms op het bespottelijke af.
Aan onderwijs in huis-, tuin- en keuken-Tamil werd nog
vrijwel niet gedaan, terwijl ik dat juist wilde leren voor
mijn veldwerk. Na drie maanden hield ik het voor gezien.
Ik ben toen naar het lepraziekenhuis in Vellore vertrokken,
waar ik de effectiviteit van de gezondheidsvoorlichting
wilde onderzoeken. In de streek van dat lepraziekenhuis
stuitte ik op het Kattaikkuttu'.
Hanne M. de Bruin groeide op in het Zeeuwse Kloetinge.
In 1977 deed ze eindexamen atheneum-B aan het Goese
Lyceum. 'Ik was een talenmens', zegt ze. 'En omdat ik geen
zin had mijn leven lang voor de klas te staan, vielen Neder
lands, Frans, Duits en Engels af. Als au pair ben ik naar
Engeland en Frankrijk gegaan. De Kathakali-voorstelling
die ik in Caen zag, ging vergezeld van een inleiding in de
Indiase cultuur. Dat sprak me erg aan en dan kom je van
zelf uit bij indologie. In Leiden had ik een kennismakings
gesprek. Indologie zat toen achter het Volkenkundig
Museum. Ik kwam binnen in de bibliotheek en liep recht
in de armen van dr Stokker. Die begon een vreselijk for
meel verhaal, heel netjes. Dat oude gebouw, die hoge
boekenkasten, die afwezigheid van een duidelijk studie
programma: het had iets surrealistisch. Je koos indologie
om de inhoud, om haar intuïtieve aantrekkingskracht'.
Talen ziet Hanne als het belangrijkste instrument om
iets over andere culturen te weten te komen. 'Ik voel me
tevens een antropoloog', zegt ze. 'Maar omdat ik nooit
echt ben getraind in die richting ontbeer ik soms een
antropologisch kader. Aan de andere kant gaan antropo
logen vaak te gemakkelijk aan de taal voorbij. Ik stel
tegenwoordig aan studenten strikt de voorwaarde dat ze
de taal kennen alvorens veldwerk in beeld komt, anders
krijg je de grootste onzin. Jammer vind ilc dat talen en
culturen te veel gescheiden zijn, dat er scheidslijnen
lopen die vooral met oud zeer te maken hebben. Voor
31 Zeeuws Tijdschrift 1/99
