tuut. Vandaar ook het tijdelijk. Het gaat ons meer om het
proces, dan om het doel. We noemen dat werken uit
nomadisch perspectief.
We zijn ook gewend low budget te werken, en toch te
streven naar hoge kwaliteit. En het leek ons heel leuk om
juist in dit gebouw, dat inmiddels door de gevestigde
orde als afval wordt beschouwd, eens te laten zien dat je
ook met heel weinig middelen, eigenlijk door te beginnen
met niets behalve je eigen energie, beeldende kunst kan
laten zien, en concerten kan organiseren waar je heel
veel mensen uit alle lagen van de bevolking een plezier
mee kan doen. Zonder dat je daarmee de samenleving op
kosten jaagt, zoals tegenwoordig de gewoonte lijkt wanneer
er iets cultureels moet worden gepresteerd. Wat je overal
om je heen ziet, is dat er pas wat kan gebeuren wanneer
je aan allerlei belangen tegemoet komt van degenen die
de subsidies verdelen. En dan mag je daarna met over
heidsgeld, onder de goedkeurende blik van bestuurders
en ambtenaren, een blik dure artiesten open te trekken.
Daar kun je dan vervolgens gewichtig over lopen doen.
Wij doen daar dus niet aan mee. Wij werken met de
mensen uit onze eigen omgeving, en met mensen die
zich aandienen, of die nu van hier of van elders zijn. Eén
van de uitgangspunten is dat we geen geforceerde ont
wikkelingen willen. Het moet z'n natuurlijke loop
hebben. En dan financiert dat zichzelf.'
Vals licht en flatulentie
Jullie hebben al een druk bezocht openingsprogramma
achter de rug. Er was nogal wat te doen.
Verkerke: 'Zaterdag is er geopend met Vals Licht, een
muziekstuk van het driemanschap Hors Gabarit. Daarna
een stukje theater: Flatulentie van Francien Meefout, een
Amsterdamse met haar zoon. Daama zijn de Mamutones,
een Zeeuwse straattheatergroep die hier een werkplaats
heeft ingericht om een nieuwe act van de grond te krijgen,
de stad in gegaan met een herdersritueel, ook om kond te
doen van wat hier gaande is. 's Avonds was er een hekel
dicht van Aya Waalwijk, een kunstenaar uit Amsterdam
die het leven in Ruigoord te boek heeft gesteld, en die
hier ook een beeld heeft. Dan was er nog Primrose, ons
eigen folkensemble. En dan kwam er min of meer on
aangekondigd nog een muziekgroep uit Letland binnen.
Die heeft een rituele dans laten zien. Dan was er zondag
ochtend een droomtijdconcert van de Zeeuwse groep
Nada Naga. 's Middags hadden we muzikanten uit Tuva,
het Tuva Ensemble, met muziek en keelzang uit het hart
van Azië.
Iedereen kan hier muziek komen maken.
Postma: 'Iedereen is welkom. Maar het moet wel
passen in ons verhaal. Daar past ook in dat buurt- of
streekbewoners hier terecht kunnen om te vergaderen of
wat tentoon te stellen. Zo heeft de theatergroep Kwark
hier een nieuw stuk ingestudeerd. We verkopen ook wel
eens nee, bijvoorbeeld aan muzikanten die plompverloren
binnenkomen met het idee meteen te kunnen gaan spelen.
Soms kan dat. We proberen zo open mogelijk naar de
omgeving te zijn. Maar we letten er wel op dat activiteiten
elkaar niet storen. Dat betekent dat in de programmering
en planning wel wat vooruit gekeken wordt.'
Het thema van de tentoonstelling is Verlichting.
Postma: 'Ja, alles wat je onder dat woord kunt
verstaan. Vergeestelijking. Maar ook: het verminderen
van de druk die mensen verhinderd zichzelf te zijn. Of
een feest dat de mens verheft boven de beslommeringen
van alledag. De ondertitel luidt: Kunst als Prothese. Dus
kunst als hulpmiddel. Verbeelden wat niet is, maar zou
moeten zijn.
Eén van de beelden die hier aan het ontstaan is, want
er zijn hier ook beelden die groeien of die zelfs nog tot
leven moeten komen, zoals de licht- en geluidssculptuur
en... Er was Licht!, een samenwerkingsproject met de
Delta Nutsbedrijven. Dat beeld is gisternacht ontkiemd,
precies op Midwinter, toen de zon het verst van ons ver
wijderd was, en dus het punt van de terugkeer bereikte.
Delta Nutsbedrijven sponsort dat beeld, zodat we de
energierekeningen, veruit onze grootste onkostenpost,
38 Zeeuws Tijdschrift 2/99
