kunnen betalen. Ze waren geïnteresseerd in de sculptuur
vanwege de symboliek: naarmate de zon, onze natuur
lijke levensbron, het verst van ons vandaan is, is de mens
het meest aangewezen op hulpmiddelen, prothesen dus -
zoals een kerncentrale, of zoals onze licht- en geluids
sculptuur - om kou en duisternis te overleven. Voor ons
symboliseert de sculptuur ons uitgangspunt van de
natuurlijke groei. Het komt er op neer dat de sculptuur
in een aantal fases zal gaan groeien, aangestuurd door
een geluidscompositie. Elke keer wanneer een nieuwe
laag geluid aan de compositie wordt toegevoegd, komt er
meer licht, totdat het beeld half maart, wanneer de lente
begint, en deze editie van het tijdelijk museum voorbij is,
het eindstadium bereikt.
Gerard Marinus Verkerke, sculp
tuur in wording, en... Er was Licht.
Vrij podium
We zijn nu in de ruimte waar de concerten worden
gegeven.
Verkerke: 'Ja, en die is goed geïsoleerd. Daar hebben
we voor gezorgd tijdens de Dag van het Geluid in overleg
met de buurt. Er was nog geen driehonderd gulden aan
materiaal voor nodig om dat voor elkaar te krijgen. Dus
zo zie je, ook dat is niet zo moeilijk als vaak gedacht wordt.
Er lean hier nu veel zonder dat de buren er last van hebben,
behalve een hard-rock band op volle kracht. Er zijn er nu
eenmaal wat beperkingen.'
Ja maar wat ik hier nu hoor, en dat viel Maarten ook al
op in de studio, is lekkere muziek. Je zou er zo een
stoeltje bij pakken om er lekker naar te zitten luisteren.
Jullie zijn hier aan het repeteren?
Hugo Dirkson: 'We zijn Misty, een jazzbandje met
jonge mensen die het leuk vinden om met elkaar samen
te spelen. We komen uit Goes, behalve de drummer. Die
komt uit Kruiningen, en de trompettist komt uit 's-Heer
Arendskerke. We zijn zo rond de 17,18 jaar. De trompettist
is 13. We spelen nog maar net een maandje, en twee dagen
met de trompettist. Die past precies in het puzzeltje. Ja,
dat is ongelooflijk. We hebben hem eerst wat partijen
opgestuurd, en daarna de eerste repetitie, dat ging gewoon.'
Nou de luisteraars hebben het zelf ook kunnen horen. Ze
spelen feilloos muziek. We blijven nog even bij de muziek,
voordat we De Prins van Oranje verder gaan verkennen.
Naast me staat Raymond Feyen. Jullie hebben hier gisteren
met jullie band, Confusion, cd-opnames gemaakt. Hoe
kwam dat tot stand?
Feyen: Nou ik hoorde dus dat De Prins van Oranje
gesloten was, en dat er nu een tijdelijk museum in was
waar je gebruik van kon maken. Ik heb dus met Gerard
en Henk gesproken of het mogelijk was hier een ruimte
te gebruiken voor cd-opnames. Ik heb ook gevraagd of
het dan open kon zijn voor het publiek. Nou dat kon, en
dat is ons heel goed bevallen. We spelen uiteenlopende
muziek. Je zou het wereldmuziek kunnen noemen, met
toch wel een bepaalde richting: jazzfusion.'
De cd is voor de verkoop.
Feyen: 'Ja, en we vragen de kunstenaars die hier
exposeren of we foto's kunnen maken van hun werk. Die
zetten we dan op de hoes, zodat mensen ook een beetje
kunnen proeven wat er in het tijdelijk museum aan de
hand is geweest. Dat is dan voor de mensen die hier niet
binnenkomen. Hoewel, ik zou tegen iedereen willen
zeggen, kom naar De Prins, want dit is hier iets wat je
niet vaak meemaakt in Goes.'
Nee, dat klopt. Want ik ben nog maar een paar passen
verwijderd van het kantoortje waar we begonnen met
deze uitzending. Ik stap de eerste de beste zaal binnen en
wordt al meteen bevangen door de gezelligheid en de
ontspannen sfeer die hier heerst.
Feyen: 'Ja, de sfeer die hier hangt... heel relaxed. De
mensen zijn heel open, en ze zijn voor alles klaar. Het is
vooral de sfeer. Je kan hier luisteren, kijken. Het zou
jammer zijn wanneer dit ooit eindigt.'
De ontvangstzaal
Ik sta nu in de voormalige ontvangstzaal van De Prins
naast de kunstenaar Gerard Riksen. Hij komt uit Amster
dam. Gerard, wat zien we hier.
39 Zeeuws Tijdschrift 2/99
