Hier is de gele kamer. Ook hier is een schilderij te zien.
Er liggen gele ballonnen. Aan de wand hangt een spelden
kussen.
Postma: 'Het symboliseert de uitbundigheid van het
leven, volheid, rijpheid, of hoe je het allemaal kan noemen.
Dat kan op van alles slaan, op emoties, zoals liefde. Zo is
er een ruimte in violet en wit. Dat gaat over vergeestelij
king, helderheid, gesymboliseerd ook door een lotus
bloem. Mensen kunnen zich hier terugtrekken om wat te
mediteren. Nee, in het laatste kamertje, het groene, kan
dat niet. Daar gaat het over de intimiteit. Daar kom je
niet zomaar binnen. De deur kan maar op een kier, er
hangt een ketting aan. Als buitenstaander kun je er niet
bij, je ziet hooguit de geborgenheid waarin het geluk van
anderen zich afspeelt. Dat wordt afgeschermd, eerst door
die ketting aan de deur, daarna door een net, en
vervolgens ook nog eens door prikkeldraad.
Ik ben heel blij met deze tentoonstelling van Georgette.
Want de heelheid die ze hier laat zien, stelde me in staat
om hiernaast zelf in twee kamers ambiances te scheppen
waarin ik m'n foto's kan laten zien. Beelden uit een sm-
boudoir. In de ene kamer probeer ik die te situeren in
een sfeer die is gewijd aan de duistere, gevaarlijke kant
van het bestaan. In de andere kamer groeit een ambiance
waarin die foto's bevrijdt zijn van die donkere aspecten,
en onderdeel zijn geworden van het alledaagse leven. Het
grootste compliment dat ik hoorde kwam van een vrouw,
die dit een milieuvriendelijke tentoonstelling noemde.'
Georgette van
Noppen Basement
Flowers.
-t.
Postma: 'Wat ons opvalt is dat kinderen het hier heel
leuk vinden. Je bent net zelf door de tunnel van Vincent
gelopen. Sommige volwassenen zijn daar bang. Maar het
valt op dat kinderen zich hier onbevangen bewegen tussen
al die beelden. We moeten ze soms zelf even een beetje
afremmen om te voorkomen dat ze alles omverlopen, zoals
nu bij het labyrint. Je zou het zelfs een soort pretpark kun
nen noemen als je ziet wat voor verscheidenheid hier is.
Mijn slotconclusie is dat het zeker de moeite waard is om
hier langs te komen, en dat zeg ik niet omdat ik hier
anders door de mensen om me heen wordt neergeknuppeld.
Ik heb dit als heel inspirerend ervaren.
De verslaggever, terug in de grote zaal: Het is hier
eigenlijk ook wel een klein beetje een doe-museum. je
moet het zelf ervaren. Nu zie ik daar weer iemand door
het labyrint heen lopen.
Exposanten: Mathisse Arends Ode aan Vincent); Sophie Hendriks
Red Light District), Gerard Marinus Verkerke (en... Er was licht!,
Hunting Tracks, De dochter van de Lachende Blonde Koe, Burn-
boxen); Myrza de Muynck (La Langa), Vincent van Limbergen
(Vincents Trip), Gerard Riksen (Pagan Icons); Ben van Trirum
(keramiek); Kees van As Raket-fietsAya Waalwijk (Hoer van
Babyion); Peter Jansen (Stella Maris); Francien Meefout (Instant
PrinsjesReinier de Muynck (Labyrinth); Jaap van der Schraaf
Broedplaats voor Sacrale Manifestatie); Georgette van Noppen
(Basement FlowersHenk Postma (I'll be your mirror/work in
ProgressStichting Vel Bel (werkplaats); Henny Oudshoorn
(Heksengram); Gert-Jan Filius (Janus B.)
Alle foto's in dit artikel zijn van Henk Postma.
Henk Postma I'll be your mirror/Work in progress.
43 Zeeuws Tijdschrift 2/99
