Peter van Houte
Het wordt nooit meer zoals het was. Hèt gezicht van het Zeeuwse toerisme is buiten beeld. Dè stem van
de sector zwijgt voortaan. In korte tijd veranderde ing. Rudi H. ter Heide (52) van boegbeeld tot kop van jut.
Ontslagen als directeur van het Bureau voor Toerisme Zeeland -
met acht van zijn medewerkers - om een dreigend faillissement te
voorkomen. Van het toneel verdwenen, zonder afscheid. Nu zegt
hfj Zeeland vaarwel en vertrekt naar Apel
doorn. Met ingang van 1 augustus is hij
directeur bij de Regio VVV Oost- en
Midden Veluwe.
ikt...
In de
toekomst
vers
Het BTZ verslikte zich in de toekomst en dat kostte hem
de kop. Dat is kortweg de analyse. Ook van hemzelf.
Onlangs heeft hij die nog treffend verwoord in een brief
aan zijn collega's in den lande (van de Vereniging van
VW-directeuren)
Tn de kern gaat het om een politiek conflict tussen het
bestuur en de subsidiegever. De provincie dwong immers
bij de nieuwe subsidieovereenkomst in 1996 herstructe-
ring en subsidieverlaging af. Het bedrijfsleven zou in ruil
voor meer zeggenschap voor aanzienlijke sommen geld
zorgen, want men stemde in met een dubbeltje extra op
de toeristenbelasting en dat levert Zeeland per jaar 1,7
miljoen op. In de driehoek provincie-bedrijfsleven-orga
nisatie is hier drie jaar lang zonder resultaat over getwist.
Het Bureau voor Toerisme kwam uiteindelijk de afspraken
na maar de tegenprestatie bleef goeddeels uit.'
De brief ligt voor ons op tafel. Bij de andere corres
pondentie, de reeks krantenartikelen en andere relevante
stukken over de kwestie, zijn zaak. Het is inmiddels een
lijvig dossier, 'een soort plakboek', noemt hij het zelf.
Keurig geordend en hij raadpleegt het regelmatig.
Nuchter en zakelijk reconstrueert hij de recente geschie
denis, zonder rancune. Daarvoor is Rudi ter Heide te veel
gentleman.
Rust in de tent
De problemen die uiteindelijk tot de crisis bij het BTZ
leidden, wortelen diep in het verleden. Dat is wel duide
lijk. En ze staan niet op zich. Niet alleen in Zeeland, ook
in Utrecht, Limburg en Noord-Holland bijvoorbeeld, is er
soortgelijke heibel geweest bij de Bureaus voor Toerisme,
de voormalige provinciale VVV's die hun langste tijd
hebben gehad. Maar, Zeeland stond in VW-land al langer
bekend als moeilijk gebied. In de jaren tachtig had de
toenmalige Provinciale WV Zeeland, onder leiding van
niet capabele of niet functionerende directeuren, ernstig
imago- en kapitaalverlies geleden. Er moest hoognodig
rust in de tent komen. Toen Rudi ter Heide in 1989
solliciteerde naar Zeeland, had hij zich vooraf goed laten
informeren en was zich bewust van de moeilijke klus die
hem wachtte. Toch durfde hij de uitdaging aan en wilde
hij na 17 jaar ANWB in Den Haag, heel graag in een regio
werken. Zeeland trok hem, ook al omdat hij van moeders
zijde Zeeuwse roots bezit. Het sollicitatiegesprek herinnert
hij zich nog goed. 'Ik werd tegenover een soort tribunaal
geplaatst van wel acht mensen. Die mochten allemaal
meebeslissen. Zo groot was het wantrouwen. En de voor
zitter (toenmalig gedeputeerde Ventevogel) wilde geen
fout meer maken, die dacht ook: daar brand ik me niet
meer aan.' Na alles wat er was gebeurd, zocht men
iemand die de harmonie zoekt en niet het conflict.
8 Zeeuws Tijdschrift 3/99
