Het bleef stil...
Dat hij afscheid moet nemen van zijn baan in Zeeland, is
geen probleem. Sterker nog: na rijp familieberaad was al
voor de hele kwestie besloten dat hij beslist niet meer
jaren in het Zeeuwse zou blijven. Het werd tijd voor nog
één overstap en het BTZ was op den duur ook toe aan
een nieuwe roerganger. De manier waarop hij uiteinde
lijk heeft moeten vertrekken, zit hem wel dwars. Niets
menselijks is hem vreemd. Dat weten zijn vrienden maar
al te goed. En die vrienden heeft hij de afgelopen maan
den wel leren kennen. 'Mensen die je in moeilijke tijden
trouw blijven, krijgen een speciaal plekje in je geheugen.
Daar denk je later nog aan, die vergeet je niet', zegt hij
met gevoel voor understatement. Van de afgelopen perio
de heeft hij veel geleerd.
'Als directeur, dat een bestuur veel steviger op de
eigen verantwoordelijkheid moet worden aangesproken.
Met de veranderde wetgeving en aansprakelijkheid heeft
niet alleen de politiek, maar zelfs ook een stichtings
bestuur meer moeite met het hanteren van het begrip
betrouwbaarheid. Met medewerkers die tegen grenzen
van hun kunnen aanlopen zal ik minder consideratie
hebben', zegt hij.
'Wees niet kinderachtig!'
Hij heeft voor zichzelf en zijn collega's in den lande ook
nog een praktisch advies:
'In de persoonlijke sfeer is het belangrijk dat er een
directiestatuut is en een vangnet in de vorm van een
Rechtsbij stands verzekering of vakbondslidmaatschap.
Die zijn in deze tijden van het allergrootste belang al was
het alleen maar als klankbord. Zorg er voor financiële
overbrugging achter de hand te hebben, vooral als je één
verdiener bent.'
Ook op het menselijk vlak heeft hij veel geleerd van
de afgelopen periode. Hij is er rijker door geworden. Hij
vertelt hoe een leermeester bij de ANWB hem ooit het
credo meegaf: Wees niet kinderachtig! Dat is hem sinds
dien bijgebleven en heeft nu weer een extra betekenis
gekregen. Hij heeft gemerkt dat veel mensen die wijze
les niet kennen. In de manier waarop ze met zijn plotse
linge vertrek zijn omgegaan, bijvoorbeeld. 'Onder de
mensen die contact met mij zochten was maar één
ambtenaar -toevallig wel een met verstand van PR - die
mij gebeld heeft. Verder bleef het stil. Ze hebben geen
belang meer bij je. Dat is typerend, maar ze doen vooral
zichzelf tekort...' Hij ziet er, opnieuw, een grotere lijn in.
'Zeeland wordt elders als een moeilijke provincie op
bestuurlijk gebied gezien. Ik spreek nogal eens mensen
die hier een behoorlijke tijd in goede functies hebben ge
werkt. Mensen waarvan je dacht: die gaan nooit meer
weg. En toch vertrokken ze, mede om die redenen. Om
die kinderachtigheid.'
Een afscheidsproces
Hij ziet ook parallellen met het lot van andere functiona
rissen in deze provincie. 'Men heeft de neiging om klin
kende namen of mensen van organisaties van naam naar
Zeeland te halen. Allemaal capabele mensen, waar
Zeeland iets aan zou moeten hebben, maar die, als ze
eenmaal aan de slag gaan, worden neergehaald op het
moment dat ze hun kop boven het maaiveld steken. Ze
moeten uiteindelijk vertrekken om wat onbenullige rede
nen. Ze krijgen niet de ruimte om zich te manifesteren.
Krijgen de kans niet, worden gewoon een kopje kleiner
gemaakt. Dat is blijkbaar de aard van het beestje, maar
wel slecht voor de provincie.'
Hijzelf heeft een paar maanden geleden een afscheids
proces in gang gezet. Node heeft hij het abonnement op
de PZC opgezegd en luistert hij nauwelijks nog naar
Omroep Zeeland. Alleen van het hoogst noodzakelijke en
eventuele calamiteiten in het Zeeuwse houdt hij zich nog
op de hoogte, via teletekst. 'Hoeveel moeite me dat ook
heeft gekost, ik moest mijn blik wel op elders gaan rich
ten.' Hij wandelde en fietste veel door het Zeeuwse land.
Om de zaken op een rijtje te krijgen, om op adem te
komen. Vooral de zee zal hij straks missen als hij in
Apeldoorn gaat werken. Maar daar staat tegenover dat hij
nu weer van herfstkleurige bossen kan genieten. Dat heeft
hij altijd in Zeeland gemist.
Monitorfunctie vervullen
Op een bepaalde manier maakt hij ook nog promotie in
zijn werk. Van de nummer 3 (Zeeland) in de Top 5 van
toeristische regio's (volgens het imago-onderzoek van
Marktplan) vertrekt hij naar de nummer 2 (De Veluwe).
Wat hij er vooral gaat doen? 'Eigenlijk alles waar ik me
hier ook mee bezig hield. Het verder uitbouwen van de
organisatie, werken aan het imago en productontwikke
ling én vooral de monitorfunctie vervullen. Weten wat er
omgaat in de sector, wat er speelt bij ondernemers en
overheid, wat er voor de toekomst nodig is. Dat heb ik
altijd gedaan, ik vraag me af wie dat nu in Zeeland gaat
doen...'
13 Zeeuws Tijdschrift 3/99
