maand moet ik in Goes een lezing over de voorbije luchtvaart gaan houden, voor
de Huisvrouwenvereniging. Waar het leven al niet toe leiden kan! Welnu, ik
zou dan daarna kunnen doorreizen naar Biggekerke (natuurlijk in de eerste
plaats om kennis te maken met U en Uw man). Dan zouden wij samen kunnen
spreken over ons eventueel samen-schrijven van dat boek. Over de omvang, de
inhoud, de aard, enfin, over alles wat een mens dan kan bezielen. Voor dat
gesprek zou ik dan graag met U naar Westlcapelle rijden. Om het te houden
onder mijn oude vuurtoren, terwijl ik U daar dan meteen wat mensen en dingen
van zeventig jaren her vertoon.
Daarna zal ik graag met U alvast een mooie plek willen uitzoeken hetzij aan
zee bij mijn dorp, hetzij aan zee bij het Zoutelande, waar U speelde. Om, als ons
boek eenmaal af is, naar die plek terug te gaan in plaats van naar een uitgever.
Om er dan samen een fles met de beste wijn van ons leven leeg te drinken. En
om daar dan rustig te wachten, tot de eb heeft ingezet en het water uit onze
Walcherse Scheldemond weer naar zee gaat stromen, krachtig. En om daar dan
al onze velletjes kopij in die fles te doen en, veeleer lachend en feestelijk dan
plechtig, ons geesteswerk de eeuwigheid in te laten drijven. Zijn zee en eeuwig
heid niet een véél zinvoller bestemming dan welke uitgever ook? Ik weet natuur
lijk nog niet, of U op Uw jeugdige leeftijd dit óók een zinvolle lancering van een
boek kunt vinden. Dat merk ik wel, hetzij ginds aan zee of eerder per brief. Mijn
vrouw vraagt mij U haar groeten te doen. Wilt U de mijne aan Uw man over
brengen?
P.S. Hoewel ik U toch in Brugge gezien en gehoord meen te hebben, heeft mij
nu, al schrijvende, ineens de twijfel bekropen of U echt bestaat dan wel, dat ik U
maar verzonnen heb. En dit temeer, doordat ik in Uw bundel Tussen water en
droom las:
Misschien ben ik verzonnen
misschien ben ik een huis van
veren, wiegend in de wind
mijn handen ijle waaiers die
gedroomde vlinders vangen
zijn dan niet mijn ogen
purper en
mijn tranen echt?
ik schrijf een droom
beleef een wereld
die ik maar bedacht.
Ik voel dit erg mee. Maar als ik dit gedicht zelf geschreven had, zou ik toch
meer leestekens gebruikt hebben. Het moet dus haast wel tekst van een ander, ja
van U zijn en U zult dus toch wel echt bestaan. Als U mij straks ontvangen wilt
(na overleg met Uw man), zal ik dit met zekerheid te weten komen. Overigens
moet ik U eerlijkheidshalve waarschuwen tegen het koesteren van hoge verwach-
35 Zeeuws Tijdschrift 3/99
De lezing had waarschijn
lijk begin december 1982
plaats voor de Nederlands
Christelijke Vrouwen Bond
in Goes.
Johanna Kruit en Romain
John Van de Maele, Tussen
water en droom (Heverlee,
Uitgeverij Raakpunt 1979).
