Pepijn Berghout
En toen was het zover! Om vier uur zou de jury langs
komen om de kunstwerken te beoordelen en te beslissen
wie er in aanmerking zou komen voor een bronzen, zil
veren of gouden ratje: de award waar het allemaal om
schijnt te draaien. Wij waren benieuwd hoe de jury het
voor elkaar zou krijgen om veertien totaal verschillende
inzendingen binnen een uur te beoordelen. Toch wel
enigszins gespannen en teleurgesteld zagen wij toe hoe
de jury bij ieder werk enkele minuten toekeek hoe wij zo
goed en zo duidelijk mogelijk uitlegden en toelichtten
hoe ons kunstwerk in elkaar zat en wat wij hiermee be
doelden en verder nauwelijks naar de objecten keek en
zich hierna terugtrok om zich te beraden. Lichtelijk geïr
riteerd trokken wij hierna het centrum van Utrecht in
om wat te eten en de tijd tot de prijsuitreiking, die om
negen uur zou plaatsvinden in de grote zaal, te doden.
Teruggekomen in het Muziekcentrum, de buik goed
gevuld met pannenkoeken, troffen wij de zaak tjokvol
aan, cheerleaders (bah!) op het podium en zeer luide
muziek uit de boxen. Het spektakel was duidelijk begon
nen! Snel gingen wij zitten en wachtten wij vol spanning
op de uitslag.
Na een hoop lawaai van de presentatoren en een groot
aantal mensen, plotseling gebombadeerd tot winnaars
van de verschillende categorieën, die het erepodium be
stegen, was 'onze' categorie aan de beurt. De jury had het
niet eens kunnen worden over de eervolle vermelding,
maar had wel een paar winnaars aangewezen. Het werd
ons duidelijk dat de jury zeer eigenzinnig was geweest
en precies had uitgezocht wat zij leuk vonden. Wij waren
het niet geheel eens met hun oordelen, maar we konden
natuurlijk onmogelijk de jury vertellen wat zij mooi moest
vinden. Het heeft ook geen zin je eigen onvrede te ver
bergen in kritiek op anderen, dus hier zal ilc verder mijn
mond over houden.
Al met al was het een zeer drukke en licht hectische,
maar ook zeer welbestede dag, weliswaar eindigend in
een lichte anticlimax, maar ik had het voor geen goud
willen missen, al was het alleen maar vanwege alle men
sen die ik heb leren kennen en de goede kennissen die ik
eraan heb overgehouden.
expositieruimte om voor het publiek ons werk toe te lich
ten, maar aangezien bijna niemand van het publiek wat
scheen te willen vragen, gingen wij samen met onze fans
in een hoekje zitten tekenen, chatten en ons ergeren aan
de inzending uit Zeeland in de categorie Alles Mag, die
constant kipgeluiden produceerde (nota bene: deze inzen
ding is eerste geworden van zijn categorie). Gelukkig was
een van ons zo slim geweest om een platenspeler in zijn
installatie te verwerken, zodat we deze vocale overlast
konden overstemmen met goede muziek.
7 Zeeuws Tijdschrift 3/99
