EEN EIGEN PLEK
André van der Veeke
kunnen opsporen uit die periode. Zo zijn er meer
geruchten die je achterna loopt, ontzenuwt en het vol
gende traceert.
Uit de publicatie zal blijken dat de jaren zeventig ook in
Zeeland een aantal belangrijke boeken heeft opgeleverd,
en dat er nog steeds kunstenaarsboeken worden
gemaakt. Bij het doorbladeren van de publicatie die is
verschenen over de zoektocht boeken boven water tel ik
twee boeken gedateerd voor 1970 The Empty Book, van
Bert Quite uit 1968 en Liefde spoelt door mij van Reynier
de Muynck uit 1969-1970. In de jaren zeventig tel ik
ongeveer tachtig boektitels, waarvan het overgrote deel
komt op naam van Henny Schrijver en Ben Sleeuwenhoek.
In de jaren tachtig neemt dat aantal niet af en in de jaren
negentig kom ik op honderd boeken. Daarvan komen er
26 van de hand van Marinus van Dijke. Duidelijk is dat
ook in Zeeland kunstenaars zijn die tot op de dag van
vandaag het maken van kunstenaarsboeken vanzelfspre
kend vinden.
Dit jaar zijn zeker nog 21 kunstenaarsboeken gemaakt.
De kunstenaar zoekt naar de juiste manier om zijn werk
te realiseren en blijkt de boekvorm niet uit te sluiten. De
aankondiging van de zoektocht is bij enkele boeken van
dit jaar daar niet vreemd aan, blijkt uit gesprekken. Een
verrassend neveneffect.
boeken boven waterwas een boeiende tocht en rijker
dan gedacht. De publicatie die tevens de cataloog van de
tentoonstellingen is, bevat een overzicht van bijna 270
boeken gemaakt door 36 kunstenaars. Voor de exposities
konden we daar ruimschoots uit putten. Na de sluitings
datum van de kopij konden we nog één boek dat ons
bereikte in de publicatie opnemen, maar ik heb al een
later uitgegeven boek van een Zeeuws kunstenaar in
handen gehad dat mij bijzonder intrigeert. Zal dat het
volgende kunstenaarsboek zijn dat op mijn lezenaar
terecht komt?
De catalogus 'boeken boven water' (32 pagina's, full colour,
23) is een uitgave van Stichting Kunstuitleen Zeeland en te
verkrijgen bij de exposerende lokale bibliotheken, de
Zeeuwse Bibliotheek, Stichting Kunstuitleen Zeeland en
boekhandel De Drukkerij te Middelburg.
Exposities:
Deeltentoonstellingen waren te zien in de openbare bibliot
heken van Goes, Hulst, Middelburg, Terneuzen, Tholen,
Vlissingen en Zierikzee.
Overzichtstentoonstelling in de Zeeuwse Bibliotheek te zien
van maandag 15 november t/m zaterdag n december 1999,
gedurende de openingsuren.
Voor de ingang van het kerkhof was een verkeersdrempel
aangebracht. Waarschijnlijk niet vanwege overlast door
aanstormende begrafenisstoeten, maar omdat de begraaf
plaats aan de rand van het dorp lag. Frans parkeerde zijn
auto in de berm. We stapten uit en proefden van de lan
delijke stilte. Het kerkhofje lag ingeklemd tussen enkele
laatste huizen, een paar weitjes en schuren. Frans pakte
een schepje en de pot met rode rozen uit zijn bagage
ruimte en keek lachend richting kerkhof.
'Ik zal je mijn laatste rustplaats eens laten zien.'
Hij had me meegetroond omdat ik de grond moest
keuren waar hij begraven wilde worden. Er lagen hier al
verschillende familieleden van hem, maar daar ging het
hem niet om. Het was hier volmaakt stil, en dat had de
doorslag gegeven. Geen geïsoleerde stilte maar een dorp-
Rozen vooi
se rust. Ik was geneigd geweest hem op zijn woord te
geloven, maar omdat het een mooie dag was wilde ik wel
eens iets anders proeven als werk en altijd dezelfde
gedachten.
Frans opende het zwarte, smeedijzeren hek en vulde
bij een provisorisch aangelegd kraantje om de hoek maar
meteen een jerrycan met water. Ik liep het grindpad op.
Links van me lagen de verse graven, herkenbaar aan
beeldjes, linten, snijbloemen, plantjes en kransen rond
om marmeren of granieten grafstenen. Rechts waren de
graven grijs en sober en alwetend, allemaal van dezelfde
verweerde steen en soms verscholen achter een paar
dunne struiken.
Het was inderdaad wonderbaarlijk stil. Ieder geluid
was afzonderlijk te horen, zoals bijvoorbeeld het luid
ruchtig klotsen van water in een jerrycan.
20 Zeeuws Tijdschrift 4/99
