Rechterpagina: ongepubli
ceerd gedicht dat Adriaan
Viruly schreef in oktober
1982 in het Wienerwald te
Middelburg.
nieuwe woorden aan te spreken
toch vraag ik je
overstem mijn gedachten
zet voet aan mijn land en
breng mij tot zwijgen.
In dat Zeeuws Landschap hadden wij elkaar dus jaren geleden al ontmoet. En
dat vrijwel op de manier van nu: zwijgend lopend langs zee. Je zult begrijpen,
dat deze kosmische verrassing mij tot een verbaasd zwijgen bracht.
Hij schreef me, dat je 'een tijdje op yoga gezeten' hebt, en wat dat betekende:
de geest leeg laten lopen en dan weer laten vullen door een golf, een wolk, een
vogel... Nu, daar weet ik alles van, en al zo lang...
Toen ik nog net geen vijftien was, schreef ik, wat ik toen met grote overschat
ting een 'gedicht' noemde. Daar op Westkappel maar een weekblad bekend was,
stuurde ik het daar heen en het is nauwelijks te geloven, maar De Wereldkroniek
vloog er in en plaatste het:
Hoog vliegt een meeuw met forsche, breede vlucht
En'k voel me als gebonden, hier beneden.
Hij glijdt weer weg, zonder het minst gerucht.
Zo eindigde het.
Nu liep er toen door Middelburg een hoge militair in het prachtige uniform
van die jaren. Maar zijn ver van de stam gevallen zoon Leo van een jaar of twin
tig liep er op sandalen, met een korte broek en een open Schillerhemd waardoor
hij in Middelburg van 1919 verre van onopgemerkt voorbij ging. Toen ik op een
dag Illb uitging, stond deze Leo voor de HBS te wachten. Of ik dat mooie
gedicht geschreven had? Nou en of, dat had ik. De Wereldkroniek had mij daar
voor vier gulden honorarium gestuurd en voor de helft daarvan had ik in het
snoepwinkeltje van Kee van Bram en haar dochters Tine van Kee en Mine van
Kee veertig Sickesz Marasquinrepen gekocht. Zoals je weten zult, kunnen ge
dichten dichters ook vaak nog lang na het schrijven daarvan gelukkig stemmen.
Leo liep met mij mee naar de stoomtram en deelde me onderweg mee, dat hij
Theosoof was en aan yoga deed en aan nog veel meer. Yoga! Dat mooie woord
trof me zoals het me in jouw brief 63 jaren later deed.
Zo ontvankelijk is de mens op zijn veertiende, dat ik in de tram nog voor
Zoutelande-Melislcerke enthousiast besloot om net als Leo ook Theosoof,
Geheelonthouder, Niet-roker en Idealist te worden en om al diezelfde avond
thuis te weigeren, vlees van vermoorde dieren te eten. Aan het beoefenen van
yoga ben ik die eerste avond nog niet toegekomen, omdat we de volgende dag
een meetkunderepetitie hadden en ik, als dichter natuurlijk last met wiskunde
had. Maar ik ben toch zeven jaar vegetariër gebleven en veel ander moois ook
een tijd. Je had toen bijvoorbeeld, naar Leo me geleerd had, in Ommen kampen
van de Orde van de Ster in het Oosten, waar de wereldleraar J. Krishnamurti, de
aanstaande opvolger van Jezus, te bezichtigen was, van Hem heb ik een hand
gekregen! Ik bedoel maar, dat jouw zinnetje over yoga bij een deskundige aan
gekomen is. Trouwens, mijn vrouw en ik hebben een jaar of vier geleden in
Zwitserland Krishnamurti bezocht en toen heb ik, behalve een vegetarische
24 Zeeuws Tijdschrift 4/99
