Of dring dichter in 'gloed', 'voet', 'blad' of 'pad'
(to in het hart van wat er niet toe doet).
Dan zal je blijken wat geen mens vermoedt:
Dat jouw woord heel de schepping samenvat.
In den beginne - staat er - was het Woord.
Daar ben je veel te lang vandaan gebleven.
Nu ben je bijna dood. Je hebt nog even.
Ga er snel heen. Versta het. Zeg het voort.
Want een gedicht moet je hebben geschreven.
Dat is geen kunst. Maar 't hoort wel bij je leven.* Ongepubliceerd gedicht
van A. Viruly
(Handtekening Adriaan Viruly)
(Ongedateerd)*
Lieve Adriaan,
Ja, die Van Dale...Wat een werk heeft die man op zijn nek gehaald met dat boek.
Hoe heeft hij het allemaal voor elkaar gekregen! Moet je je eens indenken: zit je
net lekker woorden te ontrafelen en op alfabet te zetten (of zoiets toch) en dan
huppelt de kat er dwars overheen met modderpoten en een muis in zijn bek!
Van Henk heb ik pas het Nieuw Nederlands Handwoordenboek van Van Dale
gekregen, en als je ziet wat daar niet allemaal instaat, duizelt het je gewoon! Nu
ja, ieder diertje zijn pleziertje zullen we maar denken, en het is toch wel heel fijn
dat zijn pleziertje in deze richting ging. Want zonder zijn boek waren we ner
gens, denk je niet?
Ik vond het heel leuk die dag samen. Vooral het bezoek aan Tine en Mine
was interessant. Ik heb met zoveel plezier zitten luisteren hoe jullie herinnerin
gen zaten op te halen. Hopelijk zijn de foto's gelukt die ik van ze maakte.* Ik
ben nog niet aan het afdrukken ervan toegekomen. Dit is zo'n drukke maand
altijd. Vooral met dat huwelijk van mijn dochter Marit er tussen. Ik heb het ver
teld hè? Omdat John voor zijn werk naar Curasao moet, trouwen ze wat eerder
dan gepland was.
Wat fijn dat het goed weer was hè? Stel je voor dat het heel de dag had gere
gend. Dan hadden we die strandwandeling niet kunnen maken, dat was jammer
geweest! Ik moet nog lachen als ik eraan denk hoe we daar door het zand sjouwden.
Jij met die oude regenjas aan en ik op mijn laarzen en met die groene handdoek
om mijn nek, die jij voor me gekocht had! Weet je dat ik later van die handdoek
heb gedroomd? Ik had hem ergens laten liggen, en wist absoluut niet meer waar.
In mijn droom zocht ik me wezenloos en ging zelfs voor naar het strand, waar
hij aan een paal hing! Je weet wel, die paal waar ik die met zand gevulde hand
schoen had op gezet, en waar we zo om gelachen hebben. Dit vind ik nu een
vorm van kunst met een flinke K: gewoon iets doen met wat je vindt in dit geval
een oude rubberhandschoen... En dan dat lege sigarettendoosje tussen die stijve
vingers! Het mooiste vond ik nog dat jij 'dit is kunst' in het zand schreef, en dat
het water die woorden meenam. Dat maakte alles compleet.
Biggekerke december 1982
Tine van Kee en Adriaan
Viruly, 1982. Foto Johanna
Kruit.
29 Zeeuws Tijdschrift 4/99
