Foto van Marjorie Bowen. Uit het essay 'Rose
Petals, Drops of Blood: the Life of Marjorie
Bowen, Mistress of the Macabre',
van Jessica Amanda Salmonson.
Vindplaats: www.violetbooks.com/bowen.html
Maurice Góth, Vrouw met hoed/Portret van
Marjorie Bowen, olieverf op doek, z.j. 50 x 40 cm.
Particuliere collectie.
Marjorie Bowen
Het portret van de niet meer zo heel jonge vrouw met de
bronskleurige jurk en de zwart met blauwe hoed, zag ik
voor het eerst in een galerie in Domburg. Het was een
intrigerend schilderij, er sprak iets achteloos werelds uit
en tegelijkertijd ook iets triests, iets melancholieks. De
achtergrond was, zoals vaker bij Góth, nauwelijks uitge
werkt maar toch nadrukkelijk aanwezig. Het werk stond
geregistreerd als 'Vrouw met hoed'. Op de achterkant
van het doek, onderaan in het midden, zag ik tussen
haakjes geschreven staan 'Gabrielle Long' en daaronder
in drukletters 'Marjorie Bowen'. Marjorie Bowen! Dit was
een portret van de Engelse schrijfster van wat was het
ook weer historische romans? Gothic novels?
Enig zwerven langs bibliotheken en websites op
Internet bood uitkomst. Jessica Amanda Salmonson
omschreef haar in een essay als 'Mistress of the Macabre'.
Marjorie Bowen (1885-1952) werd in Hampshire geboren
als Gabrielle Margaret Vere Campbell. Haar autobiografie
The Debate Continues (1939) vertelt het verhaal van een
verscheurd leven. Een liefdeloze jeugd, een vader die aan
de drank was, zijn gezin verliet en uiteindelijk dood op
straat werd aangetroffen; een moeder - een verbitterde
would-be toneelschrijfster - die volkomen in zichzelf en
haar theatervrienden opging, een zusje dat het evenbeeld
van haar moeder leek te worden en een trouwe, maar vol
ledig incompetente huishoudster hebben die jeugd gete
kend. Margaret begon te schrijven in de tijd dat zij lessen
volgde aan de Slade Art School in Londen. Haar boeken
trokken van het begin af aan de aandacht, maar de auteur
hield zich op de achtergrond. Onderzoeken en schrijven
werd haar wereld. Met het geld dat haar successen ople
verden, onderhield ze het merkwaardige gezinnetje, dat
zich daarvoor overigens zelden dankbaar toonde maar
wel regelmatig vrienden en kennissen uitnodigde ervan
mee te genieten. Marjorie's beide huwelijken waren niet
erg gelukkig. Haar eerste echtgenoot, de Siciliaan Zefferino
Emilio Costanza, stierf aan tbc. Van hun twee kinderen
was alleen de jongste, een zoontje, in leven gebleven.
Haar tweede echtgenoot, de Brit Arthur Long, werd door
zijn jongste zoon - ze kregen er twee - als 'idle incom
petent' omschreven. Marjorie was uiteindelijk steeds de
broodwinner gebleven, haar leven in feite voortdurend
gewijd aan haar werk. Dat leven is, aldus Jessica Salmonson,
volledig terug te vinden in haar werk.
Met die wetenschap wilde ik het schilderij, inmiddels
in een particuliere collectie, nog eens zien. Zou Maurice
Góth haar levensverhaal gekend hebben? Men zou den
ken van wel. Die mooie, tragische vrouw aankijkend,
kreeg ik het gevoel dat zij bij het modelzitten moet heb
ben gedacht er niet werkelijk te zijn, alleen maar een
uiterlijk te geven. Dat Góth die gedachte en een vermoe-
6 Zeeuws Tijdschrift 4/99
