Martien Sechers
Begin 1999 ben ik om verschillende redenen ver
trokken uit Zeeland. Er waren weinig inspirerende
mensen in mijn omgeving en daardoor werd het
een beetje saai. Mogelijkheden om me verder te
ontwikkelen waren er niet. Het ontbrak leeftijdsge
noten vaak aan enthousiasme en een positieve hou
ding ten opzichte van het leven. Dit deed me beslui
ten om te gaan solliciteren naar een baan in de
Randstad. Vrij snel had ik een leuke functie gevon
den. Nu kom ik heel veel boeiende mensen tegen
en is er op uitgaansgebied van alles in de buurt. De
andere kant van de medaille is dat je hier ook te
maken krijgt met criminaliteit, files en duur parke
ren, maar dat hoort er nu eenmaal bij.
Ik ben uiteraard nog steeds erg geïnteresseerd
in het wel en wee van Zeeland, en dan met name
wat betreft gebeurtenissen in Zeeuws-Vlaanderen.
Meestal krijg ik dat via familie te horen. Ik kan best
trots zijn op Zeeuwse prestaties, maar gek genoeg
voel ik me geen Zeeuw. Ik vind dat te beperkend,
de wereld is immers groter dan dat stukje land.
Maar misschien komt het ook wel omdat we thuis
niet echt Zeeuws maar eerder Vlaams praatten.
Soms kom ik hier in de stad wel eens Zeeuws-
Vlaams sprekende mensen tegen; dat vind ik altijd
wel leuk. Zelf heb ik mijn taalgebruik aan de stad
aangepast en dat bevalt me uitstekend.
Mijn jeugd heb ik doorgebracht in de polder en
op de slikken aan de Westerschelde. Aan die weidse
beelden denk ik nog regelmatig. Ik hoop dat dat
landschap ook daadwerkelijk blijft bestaan en niet
verdwijnt ten gunste van de industrie. Helaas is er
weinig visie wat betreft de landinrichting en de
woningbouw. Ieder dorpje moet zijn eigen paar
huisjes kunnen bouwen. Het toerisme in de kust
gebieden mag wel wat meer uitstraling krijgen. Wil
Zeeland blijven meedoen dan moet men versterken
en vergroten waar men goed in is.
47 Zeeuws Tijdschrift 5-6/99
