Nelleke van der Krogt
In 1967 ben ik naar het conservatorium in Tilburg
gegaan. Dat was een behoorlijk grote stap. Mijn
moeder zei bij alles wat toen fout ging 'je had ook
in de provincie moeten blijven'. Maar ja, volgens
mij bestond er achter Bergen op Zoom nog een
wereld. Ik ben een tijd lang actrice en zangeres
geweest tot ik in 1979 bij de AVRO terechtkwam.
Als mensen mij horen praten op televisie, dan den
ken ze vaak dat ik uit het noorden kom. Ze denken
nooit aan Zeeland, terwijl ik toch ben opgegroeid
in Kloetinge en jaren dialect heb gesproken. Toen
ik A.B.N. wilde leren praten, werd dat door mijn
omgeving raar gevonden. Maar eenmaal buiten
Zeeland moest je wel. Als ik nu dialect praat met
familie, dan gooi ik er soms per ongeluk verzonnen
woorden tussendoor. Klinkt het toch nog Zeeuws.
Aan politiewoordvoerders die in Opsporing Verzocht
in beeld komen, vraag ik altijd of ze met hun eigen
tongval willen praten. Taal is iets eigens, dat moet
je niet zomaar loslaten. Helaas gebeurt dat steeds
meer. Dat echte platte Zeeuws kom je nog maar
weinig tegen. Dat komt natuurlijk door import,
maar ook omdat jongeren het niet meer spreken.
Van mij wordt wel eens gezegd dat ik bot ben.
Dat is soms ook wel zo, maar het scheelt natuurlijk
wel tijd. Zo zijn Zeeuwen nu eenmaal. Ze zeggen
waar het op staat; het is goed of het is niet goed.
Die absolute directheid vind ik kenmerkend voor
Zeeland. Net als natuurlijk de dijken en de zee
lucht. De laatste keer dat ik in Italië was, moest ik
zelfs aan Zeeland denken. Het ruisen van de wind
door de bomen bracht me bij mijn vroegste herin
nering: de populieren bij het huis van onze familie.
Het is een soort heimwee. Dat gevoel krijg ik ook
als het heel hard stormt, dat doet me namelijk
denken aan de periode ten tijde van de Waters
noodramp. Ik was nog heel jong en de geluiden
van toen hebben veel indruk op me gemaakt. De
regen, de fluitende storm die het klokgelui ver
vormde. Gek genoeg geeft het me nu een idee van
geborgenheid.
Als ik de loterij zou winnen, dan kwam ik direct
terug. Het liefste zou ilc nu al verhuizen, maar
mijn werk ligt helaas te ver van Zeeland. Een func
tie op hetzelfde niveau bij Omroep Zeeland zou ik
dan ook zeker in overweging nemen.
66 Zeeuws Tijdschrift 5-6/99
