Huib Menheere
Ik werkte bij de Vitrite toen ik in 1974 mijn nek
brak. Tijdens mijn revalidatie had ik alle tijd om na
te denken over de rest van mijn leven. Ik besloot te
gaan studeren aan de sociale academie in Baarn.
Dat vond ik wel spannend, maar tegelijkertijd ook
erg moeilijk. Je zit met je poten stevig in de klei en
alles wat voorbij Bergen op Zoom ligt, klinkt ver
weg. Toen ik eenmaal in Baarn woonde viel het
natuurlijk wel mee. Ik leerde veel nieuwe mensen
kennen en dat beviel me erg goed.
Regelmatig wordt me voor de voeten gegooid
dat ik een Zeeuw ben. Dan vinden ze dat ik recht
lijnig of bot uit de hoek kom. Ik beschouw het
maar als een compliment. Ik ben immers een
echte Zeeuw, of eigenlijk meer een Zuid-Bevelander.
Daar zit een groot verschil tussen. Al was het maar
vanwege de taal: iedere vijf kilometer is die weer
anders. Helaas verdwijnen al die dialecten. Dat is
erg spijtig, het is cultuurgoed dat eigenlijk vertroe
teld moet worden. Laat Blof bijvoorbeeld eens in
het Zeeuws zingen. Wees trots op je taal. Dat hoeft
dan niet zo ver te gaan dat alles net als Friesland
tweetalig wordt, maar iets meer aandacht zou niet
misstaan. Ik spreek het zelf ook nog, maar net te
weinig. Het is nu een soort potjes-Zeeuws geworden.
Het boeit me als Zeeuwen Nederlands proberen te
praten. Je hoort dan nog altijd aan die intonatie
waar ze vandaan komen.
Vanaf mijn veertiende ga ik naar het carnaval in
's Heerenhoek. Samen met mijn neef huren we
dan een onderkomen in de buurt, of we logeren bij
familie. Afgelopen jaar ben ik zelfs geridderd door
de prins omdat ik al vijfentwintig jaar verkleed ga
in een beren-outfit. In Kwadendamme gebeurde
vroeger ook altijd wel wat. Er waren veel verenigin
gen en clubs. Ik hielp bijvoorbeeld mee met de
organisatie van wielerwedstrijden. Bal, Priem,
Raas: ik kende ze allemaal. Nu ga ik af en toe ook
nog naar evenementen in Zuid-Beveland. Gewoon
om wat mensen van vroeger tegen te komen en bij
te praten.
Ik denk dat als mijn kinderen het huis uit gaan,
ik terug ga. Lekker wonen op het platteland, mid
den in de klei waar je met een hamer en een beitel
door heen moet. In Baarn glipt de grond zo door je
vingers.
5 Zeeuws Tijdschrift 5-6/99
