Tony van Verre 1938 - 2000 Tot wanhoop van iedereen, behalve hemzelf, maakt Tony van Verre (Middelburg, 1938) geen enkele opleiding af. Hij 'begint' bij Minjon, de jeugdomroep van de Avro. Verhuist van Middelburg naar Amsterdam, neemt er lessen in beweging, spraak, mime en muziek. Gaat bij de Vara-radio werken en maakt er onder meer de serie Liedjes van Heinde en Verre, later En dan heb je een Chanson en voor de Arvo-radio Chantekraam. Hij produceert programma's, schrijft teksten voor programma's en voor cabaretiers als Henk Elsink, Leen Jongewaard en Wim Sonneveld. Bekend wordt hij met zijn reeks radioprogram ma's voor de Vara: Tony van Verre ontmoet... Hij portretteert erin een reeks 'bekende Neder-lan- ders': Godfried Bomans, Wim Sonneveld, Tom Manders, Annie M.G. Schmidt, Simon Carmiggelt, Bertus Aafjes, Kees Buddingh, Jan Foudraine, Jan Terlouw, Jan Blaaser, Johan Fabricius, Ko van Dijk, Albert Mol en Albert Helman (Lou Lichtveld). In 1978 ontvangt hij voor zijn programma's de Zilveren Reissmicrofoon, de prestigieuze onder scheiding voor de beste radiomaker. Tony van Verre is inmiddels teruggekeerd naar zijn geboorteplaats Middelburg, waar hij in zijn huis de gasten voor zijn programma ontvangt en de uitzendingen kant-en-klaar maakt. Bij de Gooise Uitgeverij (Unieboek Bussum) ver schijnen boeken van zijn hand (met gramma- foonplaten) over onder meer Bomans, Carmiggelt, Johan Fabricius en Albert Mol. De Vara geeft, in de serie Varagram, een verzamelel- pee uit met liedjes van Tony van Verre op muziek van Harry Bannink en gezongen door Edwin Rutten (Hoe later op de avond). Eind jaren tachtig verhuist hij met vrouw en kat ten naar Veere. Als vakman zonder ambacht, want zijn dienstverband met de Vara is beëin digd. Op 12 maart 2000 overlijdt de radiomaker en criticus in Veere. 50 Zeeuws Tijdschrift 2/2000 eindredactie en regie van verzorgde. De rollen waren nu eens omgekeerd. Tony van Verre mocht en moest praten terwijl een ander nu de vragen stelde en luis terde. Na enige bedenkingen had hij ingestemd en ook tijdens de uitzending voelde ik zijn onwennigheid in deze nieuwe rol. Dankzij de intimiteit en het ver trouwen dat presentator Rob van Hoek wist te creëren werd het een prachtige uitzending. Tony van Verre zei veel, over van alles. Duidelijk werd hoe goed, boeiend en eerlijk Tony praten kon. Een openbaring voor ieder een die hem alleen als programmamaker kende. Vluchtige tijden Op zondag 12 maart werd Tony van Verre geveld door een zware suikerziekte die hem al geruime tijd kwelde. Zijn vrouw wilde - geheel in zijn stijl - de regie in handen houden en de vrijdag erop volgend met een advertentie komen: in stilte gecremeerd. Omroep Zeeland kreeg lucht van het sterfgeval en meldde de dood van Tony van Verre. Waarop het ANP en de kranten volgden. Opvallend was de gebrekkige en oppervlakkige redactie in de berichten over zijn dood. Zelfs bij de Vara bleek niemand meer te vinden die zijn betekenis kon duiden! 'Vluchtige tijden, vluchtige tijden' schreef de hoofdredacteur van Omroep Zeeland mij in een e-mail. Ik had hem geattendeerd op de mooie uitzen ding die wij destijds met Tony van Verre gemaakt had den en hem gesuggereerd dat het wellicht goed was deze geheel of gedeeltelijk opnieuw uit te zenden als postuum eerbetoon aan de grote Zeeuwse radioman. Hij vond het een prima idee. Echter: de banden van de uitzending waren niet te vinden in het archief van de Zeeuwse omroep! Vluchtige tijden, inderdaad. Ik kan het nu niet laten Tony zelf nog één keer aan het woord te laten (niet alle archieven in het Zeeuwse vertonen hiaten 'Vervlakking is overal. De normen gaan anders liggen. Men koopt de rotzooi van opoe omdat het echte antiek verdwenen is. Wie radio maakt en liegt valt ontzettend op z'n bek. Dat wordt gehóórd en dat maakt het eerlijk. Ik zoek het authentieke. Niets is erg, niets is onbegrij pelijk als het maar eerlijk is. Niet dat waas van allerlei prachtbeelden dat rond veel televisie hangt. Dat ver doezelt te veel. Zo'n Martini-waas. Je moet er maar eens een fles van opzuipen, dan zie je de binnenkant van de plee...'

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2000 | | pagina 52