..J*"*"
&K
Beelden op doek maakt hij, tenminste de laatste jaren. Hij begon met schilde
ren, ging toen beeldhouwen, toen weer schilderen, daarna weer beeldhouwen,
deed beiden door elkaar, toen heel lang alleen beeldhouwen en sinds de jaren
tachtig schildert hij weer voornamelijk. Gust Romijn (78) uit Dreischor heeft er
zelf nooit moeite mee gehad. 'Ik doe gewoon waar ik zin in heb. Ik overweeg
nooit of ik zal schilderen of beeldhouwen, dat gebeurt gewoon.'
Peter van Houte
Het is zacht voor de tijd van het jaar. De dijk trekt
bijna natuurlijke lijnen door het landschap. Ganzen
vliegen verstoord op. Het is pas februari. De autoradio
meldt files elders in het land. De mededeling doet
onwezenlijk aan op deze stille weg naar Dreischor.
'Als je het dorp binnenrijdt, zie je het vanzelf aan de
linkerhand', had hij gezegd. E11 inderdaad: het is niet
moeilijk te vinden. De grote zwarte Zeeuwse schuur
naast het huis herbergt objecten en sculpturen. Ook
op het erf en in de tuin staan werken van zijn hand.
Hier moet de kunstenaar wonen.
Het raam is belangrijk
In 1982 kwam Gust Romijn naar Zeeland. Hij wil er
niet meer weg. Op Schouwen-Duiveland heeft hij de
rust, de ruimte en de inspiratie gevonden om verder
te werken. Schilderen doet hij voornamelijk, in thema
periodes. 'Soms van twee jaar en dan weer van twee
maanden', zegt hij. Uit de ene periode distilleert hij
de volgende. 'Zo heb ik een landschap gehad, daar is
op een gegeven moment een raam ingekomen. Dat
raam is belangrijk geworden. Vanuit het raam ben ik
variaties op dat raam gaan schilderen, zodanig dat ze
3 Zeeuws Tijdschrift 2001/1
