Vertrouwen is goed controle is beter
Ik trek me niets aan van mijn inleiding. Vandaag
moet het er van komen. Samen met een lid van de
vrijwillige brandweer uit Terneuzen inspecteer ik op
verzoek van hogerhand campings en vakantieparken
aan de Zeeuws-Vlaamse kust. Dat is noodzakelijk aan
het begin van het seizoen, zeker met het oog op de
toegenomen gevoeligheid voor rampen in ons land.
Bij camping Ruigoord, met haar fameuze jeugd
afdeling waar met behulp van bierkratten het ruimte
lijk inzicht van de jeugd getest wordt, is het nog rustig.
De vaste klanten zitten in de voorjaarszon, althans de
vrouwen. De mannen repareren, maaien, plamuren,
spitten, spannen, boren. Een steekproef is gauw ge
nomen. Gasfles 69TO.016.02LT3 blijkt in orde.
De volgende camping op onze weg is nog piepjong,
vandaar de eerbiedwaardige oude naam die waarschijn
lijk gisteren verzonnen is: Eikenbroeclc. Iele, pas geplan
te eikjes, lage struiken. Dat wordt straks bakken in de
zon. (Waarom staan de caravans zo dicht opeen, groot
moeder? Dan verdien ik er meer aan, Roodkapje.)
We slaan af naar Retranchement. Vestingstadje
met wallen, molen, komweitjes, drinkputten. Bij de
bekendste uitbater blijken de schommels in orde.
(Speciale tip voor Brabanders: ook op de schelpen
paden op de wallen zijn haaientanden te vinden. De
grotere exemplaren tref je echter aan op het strand,
op een diepte van ca. 53 centimeter. Gereedschap
meebrengen natuurlijk: zeef, schep, pet.)
Het Biologisch Museum bevindt zich bij het natuur
gebied 't Zwin. Het beschikt over een uitstekende nood
uitgang. Het karrespoor naar het Zwinse vogelpark is
inmiddels vervangen door een fietspad, merken we.
Dus ook de rafelige rand van dit stukje toeristische
infrastructuur behoort gelukkig tot het verleden.
Vakantiedorp De Geule. Moderne bungalowtjes,
schouder aan schouder. Het oogtnou ja, wie hier
verblijft weet waar hij is: nergens.
De mooiste camping tussen Retranchement en
Cadzand heet Wilgenhof. Bij de aanblik van de stoere
rij knotwilgen, het golvende terrein, de authentieke
schuur en de gerestaureerde boerenwoning voelen we
ons geïmponeerd. Wat valt hier te onderzoeken? In
ieder geval de gasten blijkt uit een bord bij de receptie.
Alleen gehuwde paren mogen hier verblijven. En onder
ieder hoofdkussen dient een bijbel aanwezig te zijn.
Wij wijzen vergeefs op het brandgevaar in de slaapca-
bines. Na een 'God zij met u' vertrekken we.
Op weg naar Cadzand valt ook de strandkerk op,
waar badgasten op vastgestelde tijden om meer zon
kunnen bidden. Over de veiligheid van de kerkgangers
waakt de allerhoogste. Controle lijkt ons hier een uiting
van blasfemie.
En dan Cadzand-Bad zelf. Grauwe hotels, opzichtige
hotels, maar ook een laan met betonnen stammetjes.
Zeer grensverleggend, concludeerde de Volkskrant een
aantal jaren geleden over deze kunstuiting in een com
mercieel centrum. Voor de automobilist iedere keer
weer een uitdaging om de snelheid aan te passen aan
de mogelijkheden van de omgeving. Het bekendste
winkeltje met strandbenodigdheden is wel wat overvol.
Gelukkig hangt er voor een bovenraam onder de nok
van het dak een byzantijnse vlieger met een afbeelding
van een icoon.
Grutto poft niet
Tussen Cadzand en Breskens krijgen we opnieuw met
een keten van campings te maken. Om voor de hand
liggende redenen kunnen we die niet allemaal bezoe
ken. We maken een uitzondering voor De Grutto, bij
Cadzand Dorp landinwaarts gelegen. Onder streng
regime van een voormalige landbouwer is hier een
camping van allure ontstaan. In de campingwinkel
testen we de ijsjes. De vrieselementen dienen overigens
voor tien uur 's morgens afgehaald en/of ingeleverd.
Natuurlijk dringen we aan op een kwartier verlen
ging-
Op de pof kan niet worden gekocht. We pleiten bij
de eigenaar voor een coulante behandeling van de
'arme Nederlander'. De vakantieboer heeft echter een
valide tegenargument. 'Die arme Nederlander wordt
niet zo erg oud,' beweert hij gelezen te hebben. 'Dat
betekent dat ik een x aantal keren naar mijn euro's
kan fluiten, als ik doe wat jullie vragen.'
Ik moet nu iets bekennen. Mijn vrouw en ik hebben
drie of vier keer op De Grutto een week doorgebracht
in onze oude vouwwagen. Niks dan goede herinnerin
gen. Overdag veel schaduw - topless zonnen was ver
boden - en 's avonds volleybal op het weitje. En nog
later een egel bij de vuilniszak. (Ik bedoel, ik heb
enige voorkennis. Als de verantwoordelijke autoritei
ten hier rekening mee willen houden.)
Vlak in de buurt van de Grutto bevinden zich een asiel
zoekerscentrum en een natuurgebied. Vooral het laatste,
de Knockert ofwel het Bos van Erasmus, is een bezoek
waard. Hier kwaakt de boomkikker de lof der zotheid.
16 Zeeuws Tijdschrift 2001/2
