Hieronder zijn enkele fragmenten geciteerd uit het
dagboek van Vera Z uit de jaren 1962 en 1963.2
Verwacht niet dezelfde expliciete bekentenissen als
onlangs in het boek van Cathérine Millet, La vie
sexuelle de Cathérine M (Parijs 2001) door de auteur
zijn gedaan. Verre van dat. Maar het dagboek geeft
ons wel een goed inzicht in hoe vooral talloze opgroei
ende meisjes hun zielenroerselen in een dagboek
blootleggen om zo meer grip op de wereld van de vol
wassenen te krijgen. Hoewel er heel veel van zulke
dagboeken geschreven worden, lijken er, paradoxaal
genoeg, om allerlei redenen nog meer van te verdwij
nen. Het zijn waardevolle bronnen die vooral de loka
le geschiedenis meer kleur kunnen geven. Ze zouden
veel actiever door archieven verzameld moeten worden.
De toen zestienjarige Vera Z bracht in 1962 met
haar vriendinnen Carla en Joyce, voor het eerst zonder
ouderlijk toezicht, haar vakantie in Cadzand-Bad door.
Er is nog weinig in terug te vinden van waarover Bomhof
zich bij de gemeente Cadzand beklaagde. Dat de
Hollandse meisjes veel met Duitse jongens omgingen,
was wellicht voor vele ouders minder begrijpelijk.
2 augustus 1962
Het regent gelukkig niet. O wat is het hier toch zalig aan
zee. Overmorgen al naar huis bah. Vanmorgen waren we er
alweer om negen uur uit, zo vroeg al. We waren nog niet
helemaal klaar met eten of die jongens waren er al.
Beschrijving van die jongens. Jurgen: is groot en mooi
van figuur. Bruine benen. Erg kort haar, bruin net als het
mijne. Vlot. En een leuk uiterlijk. Klaus: is kleiner, donker
blond en een Duits type vlot. Siegward: een kleine opneuker,
licht blond. Probeert bekken te trekken maar lukt niet.
Verder is hij ook wel vlot.
Vanmorgen toen ze weg waren hebben we afgewassen
en boodschappen gedaan. Die jongens zouden vanavond om
half negen op bezoek komen. We moesten nog bekertjes
kopen. Drie dieprode. Een rol koekjes. We zijn dus gereed
ze vanavond te ontvangen. Ze konden haast niet geloven dat
wij met z'n drieën alleen waren. Ze vroegen het zeker drie
keer. Klaus zei: Haben sie dan keine kleinen Angst? We
moesten er hard om lachen. Hij zei dat hij terug zou komen.
Vanavond komen ze alle drie op visite. Ik ben benieuwd hoe
dat gaat worden. Enfin dat zien we wel.
Gisteren hebben we ook nog krabben gevangen maar
die nijpen vals. Vanavond schrijf ik nog wel verder. Klaus
bracht misschien zijn gitaar mee. Misschien gaat dat nog
leuk worden zeg!!!!!!
We zijn op
onze blote voeten
naar het strand ge
lopen. Het was een
heel eind. Boven op
de duinen zagen we
Klaus staan zwaai
en. We zijn dan
maar recht in het
water gegaan. Het
was heerlijk. Klaus
ging veel onder
maar Siegward was
bang geloof ik dat zijn haar nat werd. Enfin we zijn er onge
veer 30 minuten in geweest. Daarna heeft Klaus nog wat op
het strand gitaar gespeeld. Daarna ging Siegward naar huis.
Wij zijn later met Klaus naar huis gegaan. Hij was galant want
hij droeg alles voor ons. Hij bracht ons tot de tent. Enfin hij
zei tot vanavond.
Wij hebben ons weer verschrikkelijk gehaast. Zij zouden
om half negen komen maar om negen uur waren ze er nog
niet. Dat was toppunt. Ik ging eens naar de wc en ik zag ze
zitten bij andere meisjes. Ik was woedend. Ik naar de tent en
zei het tegen Carla en Joyce. Die vonden het ook erg gemeen.
Enfin om half tien stak ik mijn kop eens buiten en zag ze
net op de dijk lopen. Ze hadden me niet gezien. Wij waren
kwaad en zetten de radio keihard aan en deden net of we
heel veel moesten lachen.
Toen hoorden we de tent opengaan. Klaus kwam binnen
en zei guten Abend. Wij zeiden even niets maar dat stond zo
raar en zeiden daarom ook maar gewoon goedenavond. Wij
zeiden dat ze vijf kwartier te laat waren. En wij vertelden ze
ook dat zij bij andere meisjes gezeten hadden. Ze keken wel
op hun neus dat we dat wisten. Enfin ze stonden daar zo
zielig dat we zeiden dat ze mochten gaan zitten. Jurgen had
vieze tenen en ze stonken behoorlijk. Ze waren maar in een
vieze stemming. Tenminste Klaus zat ook al zo onbeschoft
te boeren. Dat kunnen Moffen toch ook.
Wij maakten Nescafé en vroegen of ze suiker en melk
moesten. Jurgen die brutale vlegel zei gelijk zwei Loffels.
Wij deden er daarom maar een in. Enfin toen hij er van
dronk zei hij dat er geen suiker in zat daarom kiepte ik er
zeker nog een ons bij en de sloeber dronk het nog op ook
zeg! De sloebakkenü Toen Jurgen die suiker opdronk kon
zijn lepeltje er in blijven staan. Hij vroeg of het lepeltje een
korset nodig had. We hebben gegierd van het lachen. Toen
we ze een koekje gaven namen ze er per ongelijk twee. Maar
ja dat werd ze natuurlijk doorgestoken. Klaus vroeg aan
26 Zeeuws Tijdschrift 2001/3-4
