heet wethouder Dikhout ons welkom. Daarna komt
Voorganger in actie. Terwijl ik mijn ogen even sluit
denk ik: dit is religie. De leden van de Vrijgemaakte
Grensverleggende Gemeente zijn bijeen. Voorganger-
stelt vragen - met stevig metafysische galm- aan panel
kunstenaars. Kunstkenner is ook aanwezig. Hij heeft
flink wat gedronken, maar daar is niks van te merken.
Hij komt traag op gang en wordt gaandeweg steeds
dwingender in zijn uitspraken.
De diaprojector is 37 jaar oud en moeilijk te bedie
nen. Uiteindelijk verschijnt een lichtbeeld van een
schilderij met een roos. De discussie gaat onmiddel
lijk over gelaagdheid, over organische vormen.
'Zoals hij in zijn witte kwetsbaarheid vanuit een
gelaagde ruimte tevoorschijn komt, hoe heb je dat als
kunstenaar ei-varen?' luidt de vraag van Voorganger.
Nieuwe bezoekers nemen een rij achter me plaats
en laten hun kind rondrennen. Het slaakt kreten en
port in ruggen, ook in de mijne.
Het onzegbare laten zien, is een wens van een van
de schilders. Mijn god, denk ik, heb ik dat cliché een
tijdje geleden zelf ook niet gelanceerd. Een verlegen
maar toch ook nukkig Belgisch kunstenaresje begint
over de vrijheid van de kunst en over hoe slecht ze
begrepen wordt. Vervolgens zien we een fragment van
haar videofilm over drijvende bladeren. Om de span
ning niet onnodig op te voeren ontbreekt het geluid.
Waar sta ik in het volledige verhaal van de schepping,
vraagt de maakster zich af.
Jonge Zeeuwse schilder toont portret van Maria
Magdalena. Het is een soort masker met lege ogen.
Druipende vlakken duiden op de stroom van de tijd.
Dit was een eerste bijeenkomst van wat een reeks
van ontmoetingen moet worden. We zijn voorzichtig
begonnen, zegt Initiatiefneemster. Deze keer mocht
het publiek nog niks zeggen.
IV
Uitgeverij maakt het de lezer gemakkelijk door een
compilatie van de dagboeken van Warren uit te geven:
Om het behoud der eenzaamheid. Komt voor mij te laat.
Warren heeft ooit een dun boekje geschreven waarin
hij het dagboek op de troon van het literaire konink
rijk plaatste. Ik vond en vind dat nogal overdreven,
tenzij het bedoeld was om de verkoop van zijn dag
boeken te stimuleren.
Wat is er toch zo vreemd aan die dagboeken van
Warren? Ze trekken aan en stoten af. Er staan alle
daagse, lullige opmerkingen in, maar ook scherpe
notities (niemand schrijft over duiven zoals hij), inte
ressante interpretaties, aandoenlijke bekentenissen,
maar tegelijk hangt er over het werk een sluier van
30 Zeeuws Tijdschrift 2001/3-4
