Klassiekerkoning
Wielrenner Jan Raas (Heinkenszand, 8 november 1952)
reed als aspirant zijn eerste wedstijd op 10 augustus
1968 (Ronde van Waarde). Op 27 mei 1985 stapte
hij voor het laatst op de racefiets in de Ronde van
Hansweert. Daar tussenin boekte hij in totaal 212
overwinningen, waarvan 157 als prof. Zijn palmerés
is ronduit indrukwekkend. Zijn belangrijkste zeges:
10 etappes in de Tour de France
wereldkampioen op de weg (1979)
5 maal winnaar Amstel Goldrace (1977, 1978, 1979,
1980, 1982)
3 maal nationaal kampioen op de weg (1976, 1983,
1984)
2 maal winnaar Grote Herfstprijs (1978,1981)
2 maal winnaar Ronde van Vlaanderen (1979,1983)
winnaar Milaan-San Remo (1977)
winnaar Parijs Brussel (1978)
winnaar Ronde van Nederland (1979)
winnaar Omloop Het volk (1981)
winnaar Gent-Wevelgem (1981)
winnaar Parijs-Roubaix (1982)
Met zijn in totaal 15 overwinningen in wielerklassiekers
is hij ook dé klassiekerkoning van Nederland. In het
klassiekerklassement van de eeuw neemt hij de vier
de plaats in, na Vlaamse grootheden als Merckx, Van
Looy en De Vlaminck. In 1979 werd hij uitgeroepen
tot Sportman van het Jaar en in 1986 werd hij onder
scheiden als ridder in de Orde van Oranje Nassau.
Eerder dit jaar werd hij verkozen tot Zeeuwse sporter
van de eeuw. Hij liet daarmee 19 andere Zeeuwse
sporters achter zich onder wie andere wielrenners
als Jo de Roo, Cees Priem en Keetie van Oosten-Hage,
voetbalgrootheden als Frans de Munck, Wim van
Hanegem en Dannie Blind, atlete Hls Vader en korf
baller Dennis Voshart. De prijs werd hem op n mei
uitgereikt in Terneuzen tijdens een sportgala van de
Zeeuwse Sportraad: Night of the Sports 2001.
dagbladen, Elsevier, noem maar op. Internet is ook
een uitkomst: nu kan ik zelfs alle Nederlandse kranten
lezen.'
Heeft hij weieens aan iets anders gedacht? 'Wat
dan: bij een wielerbond ofzo? Absoluut niet. Alle
dagen op kantoor, nee dat niet. En dan wordt je Bobo,
dat is toch niets voor mij?' Hij wil ook absoluut niet
weg uit Zeeland. 'Voor geen goud, dat staat vast', zegt
hij met stemverheffing. 'Zelfs niet naar België, hoewel
ik daar zeer graag kom. We zijn niet voor niets van
Vlaamse komaf.'
Bourgondisch leven
Hij zegt het altijd zo: 's-Heerenhoek is een Vlaamse
enclave in Zeeland, het lijkt er ontiegelijk veel op. Een
beetje Bourgondisch en dat staat mij verschrikkelijk
aan: ik eet graag lekker, ik drink met genoegen een
goed glas wijn, ik lust grif een biertje, ik ga kaarten
met de mannen in het stamcafeetje, ik bezoek de voet
bal. Dat heb ik vroeger allemaal gemist. Maar ik moet
je zeggen: dat went snel, daar heb ik geen moeite mee
hoor.' Weer die grijns. Verhuizen naar België heeft hij
heel even overwogen in de eerste jaren van zijn wie-
Ierloopbaan, toen de verdiensten niet echt vet waren.
'Dat was snel over. Eigenlijk was het in vier woorden
beslist: ik ga niet weg, zei de vrouw ook. Punt uit.'
's-Heerenhoek bleek ook de ideale plaats om te
vertoeven tussen de wedstrijden door en om te trainen.
Dat was in België wel anders geweest, weet Raas. 'Daar
was je een soort afgod geweest, een idool. Ze zouden de
deur plat hebben gelopen, je huis hebben opgeschil
derd en volgehangen, noem maar op. Dat was hier
allemaal niet, ze lieten mij met rust en dat was erg
belangrijk. Er was wel een supportersclub hier en die
hadden één keer per jaar een avondje. Daar ging ik
naar toe en dat was het. Zij gingen wel met bussen
naar grote wedstrijden, maar stonden niet massaal
aan mijn deur. En dat was niet het stugge van Zeeuwen,
maar het nuchtere, het gewone. Dat mag ik zeer, zo
ben ik zelf ook.'
Nuchter of niet, Jan Raas vond het wel mooi dat
hij onlangs tot Zeeuwse sporter van de eeuw werd
gekozen. Hij zegt er niet wakker van te hebben gele
gen maar hij was zichtbaar onder de indruk. Dat zal
hij niet gemakkelijk toegeven. Er valt een stilte, voor
het eerst in het gesprek. 'Toen ik al die nominaties
hoorde dacht ik: dat zal wel een voetballer worden; dat
is immers de populairste sport. Dat ik als wielrenner
werd gekozen, vond ik een verrassing. Het is wel een
eer en een erkenning voor je prestaties.' Jan Raas was
dus ontroerd? Hij aarzelt: 'Dat is niet het goede woord.
Geroerd, gestreeld? Ik weet het juiste woord niet. Ik
zal het nog eens opzoeken. Nog koffie?'
8 Zeeuws Tijdschrift 2001/5
