Elitair?
Dat is tegenwoordig wel anders; de toegenomen wel
vaart speelt daarin zeker een rol. 'Sinds de prestaties
van Ankie van Grunsven tot de verbeelding van vrij
wel elk jong meisjes spreken heeft de sport -en met
name de dressuur- ook hier een enorme vlucht geno
men'. zegt Piet Huige (42) uit Nisse en hij kan het
weten. De Zeeuwse springruiter, instructeur, trainer,
organisator, stalhouder en voorzitter van de grootste
vereniging in Zeeland (De Weelmiters, 200 leden)
heeft de ontwikkeling van deze tak van sport in de
provincie actief meegemaakt. 'Heel lang was het toch
gewoon het terrein van een kleine groep. Van wat
gegoede boeren, burgers en buitenlui zeg ik weieens,
die op een veldje wat oefeningen deden met de paar
den en erop reden voor de lol. Het was absoluut niet
de sport van alleman en dat beeld is heel lang blijven
hangen. Bij subsidie-aanvragen voor onze vereniging
hebben we meermalen afwijzingen gekregen met als
argument: het is een elitesport. Een hardnekkig voor
oordeel dat lang is blijven bestaan.'
Liefde voor het leven
Piet Huige heeft de sport nooit als elitair ervaren, sinds
hij er op zijn twaalfde mee in aanraking kwam via een
vriendje op school. 'Die hadden thuis rijpaarden en ik
vond het meteen prachtig', zegt hij. 'Ik heb er altijd
interesse in gehad en waar dat nu precies vandaan komt,
weet ik eigenlijk niet. Mijn vader werkte vroeger met
paarden, maar dat waren dus werkpaarden en het was
voor mijn tijd. Hij heeft mij ook niet direct gestimu
leerd. Na lang zeuren kwam er dan eentje, een pony
van een vriendje. Van het één kwam het ander. Het is
een uit de hand gelopen hobby.'
De liefde speelde ook een belangrijke rol. Piet kreeg
verkering met Loes van Dijke, die zelf ook reed en thuis
paarden had. Hij leerde haar kennen via de vereniging
die haar vader had opgericht. 'Dat was natuurlijk een
prachtige combinatie', glimlacht Piet. Het werd - in
dubbele zin - een liefde voor het leven. Hij nam het
landbouwbedrijf van zijn schoonvader over ('nog steeds
onze broodwinning, de paarden zijn hobby') inclusief
paarden en stallen. De afgelopen jaren bouwde hij het
uit en ontwikkelde zich ook als stalhouder. Momenteel
heeft hij 14 dieren staan: zes paarden van eigenaren,
twee fokmerries van hemzelf en nog eens zes pony's
van de kinderen.
Volwassen sport
Begin jaren negentig veranderde het beeld van de
paardensport in het Zeeuwse drastisch. Toen de
Brabantse amazone Ankie van Grunsven furore
begon te maken met haar dressuurnummers vloog
het ledental van verenigingen omhoog. Inmiddels
telt Zeeland zo'n 1.500 ruiters en amazones die zijn
aangesloten bij een vereniging. Er zijn 24 zogeheten
landelijke rijverenigingen (aangesloten bij de KNF,
Koninklijke Nederlandse Federatie). Daarnaast kent
Zeeland nog een aantal maneges en andere paarden-
en ponyclubs. Naar schatting houden zich enkele dui
zenden mensen bezig met de paardensport. Als orga
nisatoren, ouders en andere betrokkenen worden mee
geteld is het aantal nog aanzienlijk groter. De sport is
volwassen geworden. Verenigingen organiseren tal
van evenementen en wedstrijden en de provincie telt
twee paardensportevenementen van (internationale)
naam: Indoor Zeeland en Jumping Zeeuws-Vlaanderen.
Piet Huige en zijn paard. Foto: Peter van Houte.
22 Zeeuws Tijdschrift 2001/5
