Voor de meeste ruiters en amazones van de ver
enigingen is paardrijden dus 'echte' sport. 'Ze willen
presteren, zich meten met anderen, ze rijden om te
winnen', zegt Huige. 'Het individualisme is veel gro
ter geworden. Dat is in alle sporten zo. Vroeger was
het echt een verenigingsactiviteit. We gingen met een
viertal of een achttal naar een wedstrijd, Zeeuwse
kampioenschappen of Nederlandse, en daarnaast deed
men nog een eigen individueel nummer. Het viertal
of achttal was het belangrijkste onderdeel van zo'n
wedstrijd, nu is dat helemaal andersom. Tegenwoordig
zijn er op kampioenschappen nog nauwelijk viertallen.
Het is geen teamsport meer, het is een individuele
sport geworden.'
Kijksport
Paardensport is ook steeds meer een 'kijksport' gewor
den. Je hoeft het niet zelf te beoefenen om er van te
kunnen genieten. Een hippisch evenement of een
concours hippique trekt veel bekijks en scoort op tele
visie goede kijkcijfers. Met name het onderdeel springen
is bij het publiek zeer populair, de grote belangstelling
voor dressuur bij de ruiters zelf ten spijt. Piet Huige
knikt, genoeglijk: 'Daar komen de mensen voor. Dat
merken we bij alle wedstrijden, zeker ook bij Indoor
Zeeland. Behalve als er namen van allure bij de dres
suur op de affiche staan, dan komt het publiek óók
daarvoor. Dan zit men ook ademloos te kijken; een
goede kuur op muziek is natuurlijk mooi. Daar geniet
ik ook van. Maar: als je het een paar keer gezien hebt
is het al gauw veel van hetzelfde terwijl een spring-
wedstrijd iedere keer anders is. Springen is ook voor
iedereen te begrijpen; er zit een duidelijk wedstrijdele
ment in en dat maakt het spannend. Als er een balk
valt, weet iedereen hoe laat het is. Bij dressuur zit het
publiek altijd met de vraag: hoe zal de jury dit beoor
delen? Iedereen kan het prachtig vinden, maar dat wil
nog niet zeggen dat de jury het ook zo positief beoor
deeld.'
Indoor Zeeland
Piet Huige noemt zichzelf een echt 'paardenmens'.
Dat is altijd zo geweest. Als kleine jongen riep hij al,
ook bij beroepskeuzetesten op school:' ik wil ruiter
worden'. Eerst reed hij op paarden van anderen en
boeide daarmee de nodige successen. Nu fokt hij zelf,
dresseert en traint paarden en ruiters en is voorzitter
van de organisatie van Indoor Zeeland, het oudste en
grootste paardensportevenement in de provincie.
Indoor begon klein, meer dan twintig jaar geleden, in
de achtertuin van de toenmalige secretaris. Inmiddels
is het een evenement van internationale allure met
een officiële status (CSI-c) Ruiters van naam komen
nu graag naar Zeeland. In de beginjaren was dat wel
anders. Zeeland werd niet meteen met hoogstaande
paardensport geassocieerd en met de befaamde con
coursen in Rotterdam en Den Bosch was niet te con
curreren, laat staan met Aken. Door goede contacten
met veel mensen en dankzij grote overtuigingskracht
slaagde de organisatie er uiteindelijk in om bekende
ruiters naar Zeeland te halen. De eerste was Wout-Jan
van de Schans. 'Die kwam naar Goes voor uitsluitend
een vergoeding van zijn dieselkosten', herinnert Huige
zich. 'Dat is nu niet meer voor te stellen, maar toen
was dat heel wat.'
Verdere professionalisering
Nu gaat het om heel andere bedragen. Net als in andere
sporten is de rol van het grote geld enorm toegenomen.
Goede paarden gaan voor grof geld van de hand. Huige
heeft het zelf meedere keren meegemaakt dat een
paard waarop hij reed door de eigenaar werd verkocht,
meestal naar het buitenland. 'Dat is niet tegen te hou
den', zegt hij berustend. Zorgen maakt hij zich er niet
over. 'De paardensport zal zich in de toekomst nog
verder professionaliseren in de richting van steeds meer
professionele stallen die ruiters in dienst nemen. Daar
naast zie ik het ledental van verenigingen nog verder
groeien. Er komen immers ook steeds meer kinderen
van mensen die in de sport zitten. Dat stimuleert
enorm. Kijk maar naar onze drie meiden. Ze rijden
alle drie en zijn dol op paarden.'
24 Zeeuws Tijdschrift 2001/5
