Eddy Merckx en Theo Verschueren in de ronde van St.
Jansteen in 1967. Merckx won.
echter niet opgeven en raadpleegde elke sportdokter
die er in Europa te vinden was. Volgens Theo bood
uiteindelijk een kruidendokter uit Kieldrecht soelaas
of had hij zijn miraculeuze herstel meer aan zijn ijze
ren wil en sterke gestel te danken? Het ongeluk en de
nasleep betekende wel dat hij afscheid nam van de
weg om zich volledig op de piste te storten. Wie ooit
een zesdaagse heeft bijgewoond, weet hoe steil de pis
tes zijn en hoe zinderend zo'n koers verloopt. Achter
de denderende derny's reikt de snelheid van de cou
reurs tot wel 80 kilometer per uur. Valpartijen waren
niet van de lucht en Theo brak nog wel eens een sleu
telbeen. Dat stond een flitsende carrière niet in de
weg.
Al snel bewees de naar eigen zeggen 'nogal ontplof
bare Theo' voor de piste in de wieg gelegd te zijn door
in 1968 zowel kampioen van België derny te worden
en Peter Post (de grote rivaal van Theo) tijdens het
Europees kampioenschap derny te verslaan. Hij zou
dat kampioenschap nog vier keer winnen (1971-1974)
maar zijn meest tot de verbeelding sprekende presta
ties waren zijn zeges in de wereldkampioenschappen
in Varèse in Italië (1971) en in Marseille (1972). Hij
geeft zijn gangmaker, de legendarische Noppie Koch,
veel krediet voor zijn overwinningen. Koch zei over
Verschueren: 'Theo Verschueren had enorm veel ver
trouwen in mij. En ik gaf hem ook vertrouwen. Hij
wist dat ik de beste was in mijn vak en andersom was
het ook waar. Aan Theo was in die tijd niets te doen.
Hij kon zich vastzuigen aan een wiel, ongeacht hoe
snel je ook reed.'5 Juist in die tijd stopten veel van
Theo's concurrenten en leek het erop dat hij nog een
aantal jaren de piste zou controleren. Het liep anders.
In 1973 openbaarden zich wondjes op zijn zitvlak. Hij
negeerde die en zo konden ze uitgroeien tot een kwet
suur van fatale omvang. Na 1973 was het in wezen
met zijn wielerprofcarrière gedaan maar pas in 1977
zette hij er definitief een punt achter.
Het bewijs dat Verschueren een echte wereldkam
pioen en een onovertroffen tijdrijder is, kan daaraan
afgelezen worden dat het werelduurrecord achter derny
na dertig jaar nog steeds op zijn naam staat. Cyclingnews
bericht: Theo Verschueren, the only rider who could compete
with Post in this discipline, broke the record for the last time
[in 1970J and set it on 64 km 546. Since then no rider was
capable to break this record.Ik lees hem het citaat
voor en hij is er zichtbaar door ontroerd. Hij veert op
en laat me een schoenendoos vol medailles zien. 'Het
is een prachtige tijd geweest en ik heb veel van de wereld
gezien', mompelt de wereldkampioen, maar diep in
zijn hart is hij een Steenenaar gebleven. Daarom
vindt hij het jammer dat hij nooit gevraagd is om het
startschot bij de jaarlijkse kermiskoers in zijn geboor
tedorp te geven. 'Maar allez ik ben toch sporter van de
eeuw van Hulst geworden' en trots laat hij mij de oor
konde zien. We nemen afscheid en ik beloof hem eens
met de koersleiding te gaan praten.
Noten
1. Archief Vortex. Fotoboek 1940-1950.
2. www.nrc.nlW2/Lab/Pr0fiel/Wielrennen/Middelkamp.html
Het interview is van Ward op den Brouw en verscheen op
1 oktober 1998 in NRC Handelsblad. In Goes is een wie
lerclub naar Middelkamp vernoemd.
3. Ibid.
4. Veel van het volgende is ontleend aan een interview dat ik
met Theo Verschueren had op 9 oktober 2001. Meer feite
lijke informatie is ontleend aan: M. Stevelinck, Circus
Piste. Theo Verschueren de levende wielerlegende (Sint-
Niklaas 1998).
5. Stevelinck, Circus Piste, 124.
6. www.cyclingnews.com/results/1998/may98/may14.html
36 Zeeuws Tijdschrift 2001/5
