Golfgedichten
Emma Crebolder
Golf is oefening in verdwijnen,
zich van de wereld afslaan,
geconcentreerd op niets dan
wat aarde, wat ruimte, op lijnen.
Tussen nevelingen loopt
men vooruit op het einde.
Binnen wazig en onbestemd
voorgeborchte tot inkeer genoopt.
En als dan de kraaien het aas
volgen, de uithalen van armen
schril met vleugels beamen
ziet één hoe schimmen, dwaas
een ei lanceren, hij vliegt er
mee weg, dropt het onvindbaar.
Geen weitas, maar onschuldig staal
zonder loop of kogel, zelfs geen
-Ga mee naar buiten allemaal
dan zoeken wij de wielewaal-.
Het is er wel in uitgebluste genen
waar we van jacht en marsgeschal
de resten lacherig verzwegen,
beschaamd en met gekromde tenen.
Ik wil mij soms nog vierendelen,
wil met ijzers aan de bomen
waan mij zot om dit gezeul.
Bal, laat mij je hol in spelen
van een gravend dier, rol weg, laaf
mijn tieren, raak mij kwijt.
Emma Crebolder is een van oorsprong Zeeuwse
dichteres die al eerder in het Zeeuws Tijdschrift
publiceerde. Daarnaast verschenen van haar
hand twaalf bundels en werden onder andere
gedichten afgedrukt in De Gids en Hollands
Maandblad. Voor meer informatie raadplege
men haar website: www.emmacrebolder.com
37 Zeeuws Tijdschrift 2001/5
