een 'bron van energie voor kunstenaars die onderweg
zijn naar nieuwe disciplinaire gebieden. De Stichting
Plus Min schept ruimte voor vernieuwend kunste
naarschap in de breedste zin van het woord', schrijft
de stichting zelf.
In de Plus hangt nu nog een restantje van de expo
sitie Mooi-Lelijk, maar straks zal de ruimte weer hele
maal leeg ter beschikking staan van de nieuwe gasten.
Dit jaar is Edwin Jacobs, directeur van het Museum
Jan Cunen in Oss, door de stichting gevraagd gastcon
servator te zijn. Hij heeft ervoor gekozen drie vrouwe
lijke kunstenaars te vragen in de Min te komen loge
ren onder de noemer Xenia. Van 26 mei tot en met 23
juni is het werk van Lies van Tuijl in de Plus te zien.
Van 1 september tot en met 29 september zal Isabelle
Simons de Plus exposeren en van 20 oktober tot en
met 17 november hangt of staat werk van Maja von
Hanno in de Plus. Naima El Bezaz, schrijfster, zal de
drie vrouwen volgen tijdens hun bezigheden. Zij maakt
een verslag van het werkproces en zal zo de verbindende
factor van Xenia zijn. Naast deze gasten kiest het bestuur
van Plus Min ook zelf een exposant. Een kunstenaar die
in Zeeland woont, of een Zeeuw die elders bivakkeert.
Dit jaar is Koen Vermeule de uitverkorene, geboren in
Goes en woonachtig in Amsterdam. Hij exposeert van
14 juli tot en met 11 augustus in de Plus.
Margreet Leijdekker is secretaris van de stichting
Plus Min en assisteert Jan van Munster. Zij doet wat
werk achter de computer in de Min: wel een erg trans
parant gebouw, alsof je in een etalage zit. Door de
vensters aan de achterkant kijk je uit over het weidse
akkerland. Niet lang meer want het gebied is aange
wezen als compensatielocatie voor een camping. Er
zullen vijfhonderd caravans komen te staan, als het
tegenzit.
'In het werk dat kunstenaars hier maken, zie je vaak
het landschap van Schouwen terug', zegt Margreet. 'De
meeste kunstenaars wonen in de stad. Als ze hier loge
ren, kunnen ze soms lyrisch zijn omdat ze een egeltje
hebben gezien'. Ze lacht wat vertederd. 'Het zijn vaak
twintigers die hier komen. Het is voor hen echt een
buitenkans. En dat was juist het idee van Jan van
Munster: kunstenaars de mogelijkheid geven hier te
werken en te exposeren. Een bron voor creatieve ener
gie. Wij moeten elke keer afwachten wat het wordt',
besluit Margreet.
Met dank aan Stichting Westerschouwen Kultureel 'De Bewaerschole'.
Westenschouwen
We liepen door het bos bij Westenschouwen.
Van het herfstblad droop zacht de eeuwigheid.
Je was die dag even oud als ik
toen je geboren werd.
Je onbestorven schoonheid vertoonde
nog nauwelijks een barst.
Het was alleen de leegte in je ogen,
het straaltje vocht langs je kin.
's Avonds was je uitzinnig
bij het knersen van de weerhaan.
Kees Klok
Ingekleurd
Witter licht van lente hoog over
dit gewonnen land. Nu nog de norse
gronden uit hun kramp en ingekleurd
met bodemtaai van eerder en daarvoor.
En wat vermoed werd is alweer
gebeurd in boom en sloot en ledikant.
Er groeit al speenkruid onderaan
een dijk bij Sirjansland en in de
Westhoek in het duin de eerste
sleutelbloemen. Blote buitenstoelen
op de stoep voor een café. Een kind loopt
langs de havenkant van Zierikzee de
eerste schepen bij hun naam te noemen.
Op zwarte, omgeploegde aarde geeft een
fazantenhaan zijn zoveelste bestaan in
felle streken weer. Een kievit loopt in
strakgeveerde eigendunk een soortgenote
voor de voeten. Bonte pieten en kanoeten
peuren in de half ontwaakte grond.
Tureluurs en leeuweriken groeten
Schouwen-Duiveland.
Thom Schrijer
Uit: Zeeuws Dicht (Vlissingen: ADZ Vlissingen 2002).
33 Zeeuws Tijdschrift 2002/1-2
