kerk en op boekhandel De Vries, maar daar mag ik vandaag van mezelf niet binnen. Op een pand ernaast wordt bouwjaar 1764 vermeld en daaronder hangt een bord met Deans Food Drinks. Dan staat Everarts plotseling voor mijn neus, ziet het boek op de tafel en grijnst. 'Zeg het maar, wat wil je?' Hij somt een flink aantal feiten op over het verblijf van Hugo in Zierikzee. 'Kwam van Middelburg met een schip naar Zierikzee, en wel op 21 augustus 1867. Werd als een vorst ontvangen, en dat voor een balling. Wandelde, at, klom, bezichtigde, en had direkt over alles een mening in Zierikzee....' We besluiten om eerst naar het oude stadhuis te gaan. In tegenstelling tot de weersvoorspellingen is het buiten droog. Daar ben ik blij om, maar liever had ik net zo'n stralende dag als de Oranjes gehad. Stadhuis blijkt dicht, geen sterveling reageert op ons bellen. Maar het V.V.V.- onderlcomen ernaast is wel open. Everarts confronteert de vrouw achter de balie met het fenomeen van Zierikzee, de eskimo in zijn kajak. Die bevoer lange tijd de zolder ruimte van het stadhuis. Is haar dat bekend? De mevrouw blijkt niet op de hoogte. Ze is juist overgeplaatst vanuit Haamstede. 'Victor Hugo, een Franse schrijver uit de 19de eeuw, heeft over de esquimau geschreven in zijn dagboek' legt Everarts uit. 'Die kajak bevindt zich nu in het Gravensteen, in het Maritiem Museum.' We besluiten naar het Van Oppen-Hotel te gaan waar Hugo een nacht heeft doorgebracht. Het pand blijkt te zijn getransformeerd tot een Chinese eetgele genheid, annex hotel. De zaak is gesloten, maar gaat over een uur open. Op naar statie numero drie, de Nieuwe Kerk. De voorkant van het gebouw met de onbehoorlijk dikke, grij ze pilaren werkt op mijn lachspieren. Neoclassicistisch, ofwel de nachtmerrie van een architect. 'Welkom op Kreta' merkt Everarts op. 'Nou ja, de kerk heeft bestaans recht, al was het maar vanwege die ene slechtvalk die er zit.' We rammelen aan een deur. Natuurlijk kunnen we niet naar binnen, maar dat hindert in het geheel niet. 'Alles dicht, er zit systeem in deze tocht,' merk ik op. 'Ja,' zegt Everarts. 'Een gesloten systeem. Ze willen hier trouwens een theater van maken, maar voorlopig is de zaak afgeketst vanwege het orgel. Dat schijnt zeer uniek te zijn. Als de mimte verandert verdwijnt de goede akoestiek.' 'Heel modern, heel lelijk,' schijnt Hugo opgemerkt te hebben over de kerk. En over de restauratie van de Dikke Toren achter de lcerk: 'Bescherm hem tegen deze architect.' We wandelen naar de toren. Dicht. Hugo heeft hem beklommen, 278 treden. Hij beschrijft zijn indruk op die 21ste augustus vanaf de toren: Schitterend landschap. Aan onze voeten Zierikzee, schilderachtig schaakbord van straten en huizen met beschilderde en gebeeldhouwde gevels en met trapgevels. Zierikzee met de spitse torentjes van de vestingpoorten en de met drijfwerk versierde klokketoren van het stadhuis; verderop een vlakte bedekt met groene en gele gewassen die de verschillende zaai- en oogsttijden laten zien; en op de achtergrond de zee, overal aanwezig. Ik kijk omhoog om te zien of de slechtvalk in de buurt is, maar ook hij bevindt zich waarschijnlijk in een afgesloten ruimte. 'Ook even naar het weeshuis,' zegt Everarts. 'Dat ligt daar.' We lopen terug en passeren een geografisch kunstwerk: de parel van Schouwen-Duiveland. Het plein voor de Nieuwe Kerk is afgeschermd door park achtige elementen, volgens de tekst op een plaquette de burgers aangeboden door De Nationale Levensver zekeringsbank NV te Rotterdam. Aan de overkant van de straat staat het Burgerwees huis met gouden gevelletters, waar mevrouw Tessa Braat woont. We bellen vergeefs aan. Dan besluiten we terug te keren naar het Van Oppen-hotel. We passeren de linde van Wilhelmina en stappen vijf minuten later China-Garden binnen. Het Chinese meisje achter de bar begrijpt niets van onze uitleg. 'Eten of slapen?' vraagt ze vertwijfeld. Dan lcornt de Chinese eigenaar in beeld. We gaan opnieuw 44 Zeeuws Tijdschrift 2002/1-2

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2002 | | pagina 46