Remembering the flood
^Qu'e«f
Voor de vijftigste herdenking van de Waters
noodramp 1953 schreef de Middelburgse com
ponist Douwe Eisenga een requiem. 75 Musici
van Het Zeeuws Orkest en 60 zangers van het
Zeeuws Philharmonisch Koor voeren het uit. De
teksten van Requiem 1953 komen uit de oorspron
kelijke Latijnse requiemtekst, uit De Zee-elegie van
Vasili Zjoekovski en uit The Flood - Zeeland 1953
van de Canadees Christopher Levenson die in
1953 als hulpverlener op Schouwen-Duiveland
werkzaam was. Er wordt gezongen in het Latijn,
Spaans en Engels. De toegangsprijs is inclusief
een programmaboekje met de Nederlandse ver
taling. Het imponerende Requiem 1953 is een
muzikaal monument voor de slachtoffers van
de Watersnoodramp. Douwe Eisenga over zijn
werk: 'Wanneer een ramp iedereen raakt, moet
muziek daarover dat ook doen.'
953
muziek Douwe Eisenga
teksten Christopher Levenson Vasili Zjoekovski
F. Hieronymi Savonarolae Thomas van Celano
uitvoering Het Zeeuws Orkest Het Zeeuws
Philharmonisch Koor
muzikale leiding Joan Berkhemer
solist Simone Veder, alt
organisatie Stichting Zeeland Nazonerfestival
(0118-681100)
30-01 première Concert- en Gehoorzaal
20.15 Middelburg 0118-659659
31-01 Nieuwe Kerk Zierikzee 0118- 659659
20.15
01 -02 St. Bartolomeuskerk Zevenbergen
20.15 0900 33 000 33
02-02 Scheldetheater Terneuzen 0115-695555
15.00
06-02 Laurenskerk Rotterdam 010-4131494
20.15
07-02 St. Jacobskerk Vlissingen 0118-416662
20.15
08-02 Grote Kerk Goes 0118-659659
20.15
That first day in '53
on the ferry from Hellevoetsluis,
cramped against hammering metal, hot diesel fumes,
we watched one swaying horizon vanish and another
emerge out of the mist and slowly grew accustomed
to a new world of grey water as the almost sunken island
of Overflakkee floated alongside. We clambered on trucks
and were driven in the half dark along dykes
through Middelharnis to Oude Tonge. Even two months after
the sea's bombardment, it was a war zone:
roofspars of houses exposed to the looting wind,
the polders awash with debris
of absent families, smashed farms. At the relief camp
we cleaned bricks, rebuilt pigsties. November that year
with the last breach repaired, the pumps beginning,
I returned to other villages - Dreischor, Nieuwerkerk
the names blur, cleaning out homes
that reeked from nine months under saltwater, disinterring
from under the bed stone bottles of Dutch gin
next to the family bible, scraping the walls free of sea-pox,
scouring wells, until the winter made the sand
too hard for digging. And in the village
only the mayor and a handful of labourers remained,
and the police, working all hours to bring us fresh water.
There were times we escaped
to Zierikzee or the dunes but for the most part
where now wide causeways run we were marooned behind sandbags,
abiding the onset of winter.
I was nineteen and this my first close look
At human misery, my total immersion.
Christopher Levenson
12 Zeeuws Tijdschrift 2003/1
