Erik Verhaar
Kering
Sluis in mij moet door beslagen tijd
van drijfhout, tijd van kinderen die ik bekijk
door mijn kozijn, hier door de kamer, uit mijn stoel
die heen en weer moet blijven gaan, die golft, die kraakt,
op de droge houten planken van de vloer, die droogte gilt
om al wat binnen op wil zwepen weg te dijken, en
venijn te vijlen, voor van binnen bloedzee breekt.
Kijk de kinderen Kijk ik ooit één woord in hen
binnen hoe van binnen branding water blijft,
en dat mijn leven werd, in een ooglid zwaar bazalt,
als nachtenlang de zee nog schuim schroeit, diep
op mij, op te veel lijken diep op mij.
Kijk de kinderen De
gietvorm om hen Onze onmacht
En onze hand om hen maakt niets.
Krijg de kinderen De
gietvorm om hen Onze onmacht
En onze hand om hen lean niets.
Keer de kinderen Keer wat komt
17 Ballustrada
