HET ZEEUWS MUSEUM RELOADED kenner van de Zeeuwse cultuurhistorie en hij heeft de collectie nog nooit gezien! Toen hij werd aangesteld was de collectie al veilig en wel ingepakt. Het niet-Zeeuw zijn kan ook voordelig zijn: buitenstaanders kunnen juist een frisse en verrassende kijk op een lokale cultuur hebben. Wat betreft de Zeeuwse historie is Byvanck zich aan het inlezen. Zijn grootste handicap is dat de collectie voorlopig ontoegankelijk is. Byvancks oplossing voor dit probleem is het bijeenbrengen in werkgroepen van Zeeuwse en niet-Zeeuwse verhalenvertellers, (kunst) historici, archeologen en erfgoedkenners. Zij denken na over hoe er met de collectie nieuwe verhalen kunnen worden verteld en hoe die gepresenteerd kunnen worden. De werkgroepen hebben inmiddels plannen ont wikkeld. De 18de eeuwse collectie van het Koninklijk Zeeuws Genootschap der Wetenschappen wordt gepresenteerd als een rariteitenkabinet in het bredere kader van de geschiedenis van het verzamelen. De ontdekking van de Zeeuwse identiteit wordt verteld aan de hand van de wandtapijten, die na een lang durige restauratie voor het eerst in vijftig jaar tezamen te zien zullen zijn. De streekdrachten worden geplaatst in de context van de hedendaagse modewereld. Elke presentatie krijgt zijn eigen, speciaal voor het verhaal ontworpen tentoonstellingszaal. Het klinkt allemaal erg aantrekkelijk, maar er loeren gevaren. Er is een risico dat de objecten worden gere duceerd tot illustraties van een verhaal. Alle andere betekenissen en interpretaties die in de objecten besloten zitten, worden dan weggedrukt. Dit gevaar wordt groter als de vormgeving van de zaal het ver haal te letterlijk volgt. In dat geval is er nog een bijko mend probleem, namelijk dat een volgende directeur zit opgescheept met een interieur dat vastgeklonken zit aan specifieke interpretaties van de collectie. Andere mogelijke problemen hangen samen met de gekozen invalshoek van Byvanck. Het (kritisch) regiona lisme is zoals gezegd niet onomstreden. In zijn meest extreme vorm is regionalisme een statische cultuur opvatting, waarin geen plaats is voor verandering en differentiatie. Bovendien wordt het begrip nogal eens misbruikt om 'anderen' buiten te sluiten. Daarnaast zijn er vele voorbeelden van een zeer banale uitwerking van het concept, waarbij streekeigenheid niet meer is dan een decoratieve verzameling truttige details zonder context. Valentijn Byvanck zal zich terdege bewust zijn van deze valkuilen. Ze zijn alleen te omzeilen als hij met doordachte en intelligente interpretaties en presentaties komt, die een weerspiegeling zijn van het onderzoeken de karakter van Byvanck. Nog twee jaar heeft hij om zijn ideeën gestalte te geven. Of hij daarvoor genoeg ruimte zal krijgen, is de vraag. Aan zijn uithoudings vermogen zal het niet liggen. Impressies van de ontvangstruimte en van de zaal 'Zeeuws leven'. Architect is Christian Kieckens, Brussel. 17 Zeeuws Tijdschrift 2003/4-5

Tijdschriftenbank Zeeland

Zeeuws Tijdschrift | 2003 | | pagina 19