Ode aan Zeeland in beelden
Poëzieverfilmingen door Digna Sinke en Kees Hin
ZEE
Als ik loop langs het strand
moet ik altijd dicht bij de zee zijn
ik loop dan heel aan het randje
en zij streelt mijn voeten
zij betast ze, of ze mijn blinde moeder is
Bij verfilming van literatuur denk je misschien niet
direct aan de verfilming van een gedicht. Maar de
organisatie van Film by the Sea, Zeeuws literatuur-
en filmfestival vond het wel een goed idee. De uit
Zeeland afkomstige regisseuse en producente
Digna Sinke werd benaderd en heeft inmiddels een
begin gemaakt met de productie. De verfilming van
het gedicht Zee van J.C. van Schagen door Kees Hin
wordt vertoond tijdens de opening van Film by the
Sea op 5 september.
de zee was groot
ze was vol witte koppen vanmorgen
want het waaide hard
overal danste het schuim
de golven waren boos en trots
ze sprongen als valse wolven
en toonden hun witte tanden
maar ik was rustig en stond hoog in de wind
ik stond als een oude koning
als ik zie over zee ben ik sterk en machtig
en mijn tanden staan vast op elkaar
het arme schuim is bang en wit
en het ligt almaar te bibberen aan het strand
daar heeft de zee het gebracht
nu kan het niet verder en ligt te sterven
het wil altijd nog hoger het strand op
daar zou het gauwer sterven
J.C. van Schagen
Pamela Wilhelmus
In het kantoor van haar filmmaatschappij Studio
Nieuwe Gronden in Amsterdam, boven een sport
school en filmhuis Cavia zit Digna Sinke te werken
tussen stapels filmrollen en rijen archiefkasten. Twee
ouderwetse montagetafels staan werkloos in het kan
toor. Nu althans, want, vertelt Sinke, binnenkort gaat
iemand hier weer een film op monteren. Gewoon, uit
nostalgie, want het knip- en plakwerk is een stuk
bewerkelijker dan monteren met nieuwe, digitale
methodes. De Zeeuwse cineaste komt achter haar
bureau vandaan en wandelt naar een hoek van de
kamer waar een antiek bankstel staat. Ze gaat zitten
in een van de bordeauxrode fauteuils. 'Dit is dan wel
mijn kantoor, maar het is ook een thuis.'
9 Zeeuws Tijdschrift 2003/6
