straat in Vlissingen. Er zijn dan nog meer bioscopen in
Zeeland die niet zijn niet aangesloten bij de NBB. Terneuzen
heeft er twee: Luxor en het Concert- en Bioscoopgebouw.
In 1928 kwamen er een paar bioscopen bij. In Breskens
wordt De Sumajo geopend. Goes heeft er in dat jaar drie
maar na de beurskrach van 1929 sluit er een de poorten.
In 1929 staan al acht Zeeuwse bioscopen geregistreerd bij
de NBB. De film is dan voornamelijk nog vertier voor de
gegoede burgerij.
De jaren dertig worden gekenmerkt door grote verande
ringen in de bioscoopwereld. De stomme film legt het af
tegen de geluidsfilms. Geluid voegde een nieuwe dimensie
aan het bioscoopbezoek toe maar in het begin waren er nog
veel kinderziekten. De films werden niet simultaan ver
taald en ondertiteling doet pas na de Tweede Wereldoorlog
zijn intrede. De geluidsfilm was de nekslag voor het bio
scooporkest en de bioscooppianist. In Terneuzen duurde
het niet lang voordat de geluidsfilm zijn intrede deed. De
directie van het Luxor theater schafte een dure geluidsin
stallatie aan en vol ongeduld keek het publiek uit naar de
première van The Singing Fool, de eerste film met geluid.
Die film was op 29 november voor de eerste keer in
Terneuzen te zien. Een maand later berichtte de directie in
de krant: 'Het succes met onze schitterende sound-film."de
zingende dwaas" is geweldig! 1200 bezoekers hebben in
drie voorstellingen deze zeldzame mooie film komen
zien en horen en zijn allen vol lof, het heeft hun stoutste
verwachtingen overtroffen. Al Jolsen en Sonny Boy zijn de
lievelingen van het publiek en hebben allen diep ontroerd
door hun prachtige spel. Wij raden een ieder aan niet tot
den laatsten dag te wachten, daar teleurstelling dan
onvermijdelijk zal wezen. Nog drie voorstellingen, vrij
dag, zaterdag en zondagavond. Bespreek tijdig uwe
plaatsen.'
Polygoon journaal en Wochenschau
In juli 1931 verschijnen de eerste geluidsfilm journalen van
Polygoon en Orion-Profilti in de bioscoop. Ze brengen
beelden uit alle windstreken van de aarde en hebben een
enorme impact op het publiek Niet alleen in de biosco
pen maar ook in andere, speciaal daarvoor ingerichte
zalen, worden ze gedraaid, dikwijls in de buurt van het
station. Op die manier kunnen de reizigers de wachttijd
doden door naar het nieuws te kijken. Dat was toen - in
onze ogen - niet erg actueel, want het was vaak drie
weken oud. Soms werd hetzelfde nieuws de hele week
gedraaid totdat er vers was. Vooral vlak voor en tijdens de
Tweede Wereldoorlog vormden de bioscoopjournaals een
