Jasper en Hans staan hier voor hun
favoriete kroeg De Donkere Wolk in Axel.
Vooral Hans was er niet weg te branden.
Alleen al vanwege deze kroeg weigerde hij zich in de
hoofdstad te vestigen.
Plaatselijk museum te Terneuzen, geen
echt museum maar een onderkomen van
de plaatselijke V.V.V., waar ook wel eens
per ongeluk een schilderij werd opgehangen. Inmiddels
is dit gebouw met aanvaardbaar uiterlijk al gesloopt,
net als 63% van de overige panden in dit ongelukkige
stadje.
Onze eerste groepstentoonstelling vond hier
plaats. Om me als volwaardig lid van de groep te
kunnen manifesteren had ik een paar foto's gemaakt
en geëxposeerd. Op de openingsavond las ik boven
dien gedichten voor uit een eerste bundeltje Spaanse
aarde onder glazuur. Uitgegeven in eigen beheer,
ofwel copyright Silo. Geheel in strijd met ons post
modernistische uitgangspunt geëngageerde verzen.
De recensent van het Nederlandse Bibliotheekwezen
schreef erover: 'De poëzie is beter dan de etsen.' (Als
de man gelijk heeft - sorry, Le Riche - hoe erg was het
dan wel niet met de etsen gesteld?)
Het populairste onderdeel van de tentoonstelling
was vanzelfsprekend de stapeling basaltstenen van
Jim op de houten vloer van de grootste zaal. Een cir
cusnummer. Op een ochtend belde een medewerkster
hem uit bed. Een geheimzinnig nachtelijke trilling
had de stenen zo in de war gebracht dat ze hun pre
caire evenwicht verloren. Resultaat: een beschadigde
vloer en een stukje in de krant waarin Jim herstel van
zijn monumentale project aankondigde.
Van de schilderijen van Hans herinner ik me dat
er veel oranje in voor kwam.
Verkeerde dia. Alhoewel, deze man had
veel invloed op het kunstklimaat van het
schiereiland. Ziet eruit als de Belgische
broer van Karl Marx. Dreef een boeken-
zaakje te Axel, begon een rommelige kunstuitleen,
startte kunstprojecten en bemoeide zich met alles,
bekvechtte, kon niet luisteren. Een onmisbaar kristal
lisatiepunt van artistiek ballingenland. Kreeg tot zijn
schrik het beheer over een indrukwekkende boekhan
del, zette nogmaals een kunstuitleen op - deze keer
voor huisdieren - joeg iedereen tegen zich in het har
nas inclusief zijn boekenreddingsbrigade die uitslui
tend uit vrouwen bestond, verkocht door de week
enkel een paar kranten, zag zijn zaak achteruitgaan,
verkocht zijn handel en verdween uit de streek. Ik
hield er drie margarinedozen met recente dichtbun
dels aan over. Een gulden per bundel, oorlogswinst
dus.
Grijs overbelicht fabrieksgebouw in
i V v Bloemendaal, Korte Kleverlaan 5. Afgedankt
en voorbestemd voor sloop. Enkele jaren
het bastion van Erik Prins. Een soort omgekeerde
galerie. Eerst hard werken en daarna een paar dagen
exposeren. GAS was de naam. In november 1987
had Alles Is Niets daar het rijk alleen. Sleutelwoorden:
performance installatie. Van het eerste kwam wei
nig terecht, de installaties waren echter niet over het
hoofd te zien. Het meest overtuigend was het project
van Hans en Sven (vriend en gastdeelnemer). Ik her
inner me een massa bladeren en grote herfstdoeken.
Druipend acryl. Volgens een bron (uitgave GAS 1984-
1987) ging het om een landschappelijk project. De
vloer van een expositieruimte was bestrooid met blade
ren en in voren geploegd. Tussen de bladeren lagen
foto's die het tweetal gemaakt had van een akker. Aan
de muur grote expressionistische, landschappelijke
werken, waaronder Variaties op een Waterthema I van
Hans. Onder een verschrikkelijke hemel staat een
man op een omgeploegde akker op zijn eigen scha
duw te pissen.
Wat gebeurde er nog meer? Adriaan formeerde op
de vloer een Geverfde Vogel van stukjes afvalhout. Jim
stapelde stenen op boomstammen en ikzelf maakte
een literaire installatie. Uit mijn typemachine kwam
een A-4-tje dat geleidelijk overging in een blad van
maximaal een meter breedte. Het slingerde zich door
de aan mij toegewezen ruimte, voorzien van een tekst
en een gedicht.
Jasper overtrof iedereen in 'wildheid' - het was de tijd
van de wilde schilders en fotografen - en hing een ver
scheurde naaktfoto van zichzelf op aan een vleeshaak.
II
Hl
IV
26 Zeeuws Tijdschrift 2003/6
