schappelijke publicaties verscheen in 1991 zijn eerste
roman, De doodbieren, die bekroond werd met de Anton
Wachter-prijs en de Vlaamse debuutprijs 1992. Als
zoveel Vlamingen gaat Verhuyck mank aan stereotiepe
vooroordelen jegens Hollanders: die drinken op recep
ties karnemelk en kunnen zo goed vergaderen - kortom,
de Hollandse realiteit van omtrent 2000, inderdaad
vergald door mellcdrinlcers en beroepsleuteraars, gepro
jecteerd op het midden van de negentiende eeuw. Enfin,
ook toen was de beruchte Hollandse bras- en drankzucht
al een gerucht uit een ver verleden, dat moet toegege
ven worden. De vergiftigingsmarathon van Ambrosius
vindt een aanvang tijdens een Hollands diner met
weerzinwekkende quasi-specialiteiten, waarbij de
Hollanderhaat volledig kan worden botgevierd. Dat is
allemaal erg vermakelijk, maar hiermee dreigt een
behoorlijk geslaagde roman waarin de humor een
vlijmscherp ingrediënt is even af te zakken naar het
niveau van de klucht. Anekdoten over verschrikkelijke
Gentse 'waterzooi' en verfoeilijke gerechten met prut
telend bier schieten je dan van de weeromstuit te bin
nen, en dat kan nooit de bedoeling zijn van een mooi
literair project als De elektrische man.
Nehalennia, Middeleeuws glas en Zeeuwse klei
P. Stuart, Nehalennia; documenten in steen. Goes: De
Koperen Tuin, 2003, 110 p. ISBN 90 76815 12 7,
De 12,50.
Danielle Caluwé e.a., Glas van vissers, kooplui, monni
ken en heren. Middeleeuws en later glas uit het bodemar
chief van Kust-Vlaanderen en Zeeland. Oostende:
Museum Walraversijde Provinciedomein Raversijde,
[2003], 128 p.
R.C.G.M. Lauwerier R.M. Lotte (red.), Archeologiebalans
2002. Amersfoort: Rijksdienst voor het Oudheidkundig
Bodemonderzoek, 2003, 136 p. ISBN 90 5799 039 3
(www.archis.nl).
In mei hield dr. Ton Derks, verbonden aan de Vrije
Universiteit Amsterdam, in Middelburg een lezing
over de Nehalenniacultus. Hij betoogde dat Nehalennia
Nehalennia-altaar (omslagafbeelding van het
besproken boek).
ten onrechte als een regionale, 'Zeeuwse' godin wordt
gezien, omdat haar cultus puur Romeins was. Dat is
ongeveer hetzelfde als beweren dat de middeleeuwse
devotie tot Onze Lieve Vrouw van de Polder in
Vrouwenpolder niets met Zeeland te maken had,
omdat deze functioneerde in de internationale context
van het katholicisme. Van het intrappen van dergelij
ke open deuren onthoudt zich P. Stuart in Nehalennia;
documenten in steen. Stuart, met wijlen J.E. Bogaers
sinds decennia bekend als dé kenner van de Zeeuwse
Nehalennia-wijstenen, pretendeert niet met iets nieuws
te komen: het doel van dit boekje is om bekende
zaken te presenteren buiten de kleine kring van des
kundigen. 'Voor hen', aldus Stuart, 'wil dit boek zon
der wetenschappelijke ballast maar toch zo volledig
mogelijk beschrijven wat wij op dit moment weten
over de godin en haar vereerders.'
In 1647 kwamen bij Domburg de eerste stenen
monumenten met Nehalennia's naam en beeltenis uit
het duinzand, in 1970 werden voor de eerste maal
Nehalenniastenen opgevist in de Oosterschelde bij
Colijnsplaat. De volledige wetenschappelijke (Duitstalige)
uitgave van de Colijnsplaatse vondsten, verzorgd door
Stuart en Bogaers, verscheen vorig jaar; ik signaleerde
die in Zeeuws Tijdschrift 52 (2002) 3.
Deze nieuwe publicatie behandelt de monumen
ten van Domburg én Colijnsplaat, en bevat ook een
inleiding in de 'Nehalenniakunde', met gegevens over
39 Zeeuws Tijdschrift 2003/6
