De Vlaamse mentaliteit is zo anders. En, kom niet
aan Gent, daar zit een regent. Vorig jaar vertoonden
we acht films die later in Gent op de rol stonden, daar
baalde die man enorm van. Ja, iedereen vecht voor
zijn eigen festival. Wij hebben nog te weinig traditie
om te zeggen, zo gaan we het doen.
Maar waarom dan toch die Randstad in?
Dat is een strategische beslissing geweest. Sponsoren
zeiden: 'Het is fantastisch in Zeeland, maar wat is er
tegen om ook in de Randstad te programmeren.'
Tweede aspect heeft puur te maken met eigen belang.
In Amsterdam waren ze namelijk van plan om pre
cies in dezelfde periode als Film by the Sea een soort
gelijk festival te organiseren. Dat initiatief zou ons
flink in de wielen hebben gereden, alle distributeurs
zouden dan voor Amsterdam kiezen.
Zijn er in de toekomst nog andere locaties te verwachten?
Zeker. We denken er aan om het festival op termijn in
vier, met Vlissingen vergelijkbare steden, te gaan hou
den, zoals in Oostende en Brighton. We hebben al
gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers uit die
kuststeden en die reageerden heel enthousiast (Red:
Een vergelijkbaar initiatief bestaat er voor badplaatsen
met kunstenaarskolonies langs de Noordzee).
Voor de derde editie hebben jullie geprobeerd het festi
val een intemationaler karakter te geven. Bureau inge
huurd enzovoorts. Wat wilden jullie daar precies mee
bereiken?
Meer uitstraling krijgen en internationale gasten zoals
Peter Greenaway, Stephan Frears en dit jaar Scola aan
trekken. We presenteerden onszelf in het Holland
House bij het filmfestival van Cannes. We gaven een
receptie en hingen onze posters op. We maakten er
een echte Film by the Sea-tent van. Dat verhoogde
onze bekendheid in de Nederlandse filmwereld.
Zouden premières van grote films als The Hulk, of
The Matrix ook niet helpen?
Alsjeblieft zeg. Wij kiezen voor kwaliteit, dat wordt
het meeste gewaardeerd en trekt ook veel publiek.
Een grote ster op z'n tijd kan toch geen kwaad?
Dat draagt absoluut bij aan de festivalsfeer. Maar ze
moeten maar net kunnen en we moeten ze kunnen
betalen. Belangrijkste is dat ze iets te vertellen moeten
hebben. Dit jaar hebben we voor die talking heads een
format bedacht. Na afloop van de films worden talk
shows met Connie Palmen, Ronald Giphart en Rosita
Steenbeelc gehouden. Interessant verhaal, lekker snel,
kort, muziekje tussendoor.
Tijdens de vierde editie hebben we gemerkt dat
discussies over de films zinvol zijn. Toen draaiden we
Amen, een controversiële film over paus Pius XII en
de houding van de rooms-katholieke kerk in de
Tweede Wereldoorlog. Na afloop van de film was er
een discussie met de bisschop Muskens van Breda -
heel moedig dat hij wilde komen - en Constantin
Costa-Gavras de regisseur van de film. Daar was veel
belangstelling voor in de landelijke media.
Over debatten gesproken. In het ZT vullen we de
nodige ruimte met verhandelingen over Zeelandstad,
een mentaal en bestuurlijk concept dat in Zeeland een
nieuwe dynamiek moet brengen en het frustrerende
eilanddenken moet doorbreken. Valt er in dit verband
een link te leggen met film?
Filmbeleid is in Zeeland een onbekend fenomeen.
Dat zou binnen jullie idee door de provincie en niet
door de gemeenten ontwikkeld moeten worden.
Stichting Film by the Sea heeft overigens wel als doel
stelling het filmklimaat in Zeeland te stimuleren. We
proberen ons instrumentarium daar voor uit te berei
den. Het zou bijvoorbeeld een goed idee zijn de func
tie van filmcommissionair in het leven te roepen.
Verder is het de bedoeling volgend jaar samen te gaan
werken met de Roosevelt Academy. Nu leggen we daar
het fundament voor met een meerdaagse cursus over
film en literatuur. Aan ideeën en plannen is er geluk
kig geen gebrek.
5 Zeeuws Tijdschrift 2003/6
