EKT FILM PARADIJ
Pamela Wilhelmus
Hans Pos richtte in 1987 samen met twee vrienden
uit z'n studententijd - Dave Schram en Maria Peters -
filmmaatschappij Shooting Star op. Hoewel het een
echt Amsterdams bedrijf was, kwam hij via de
Nederlandse Federatie voor Cinematografie in aanra
king met de Zeeuwse bioscoopexploitant Ad
Weststrate. 'Ad is een charismatisch persoon. Hij
heeft in Vlissingen een prachtige bioscoop opgezet.
Daar in Cine City is het allemaal begonnen.'
Weststrate vroeg Pos in het bestuur van het festival
zitting te nemen omdat hij nog op zoek was naar
iemand die midden in filmland stond. 'In Utrecht heb
ik jarenlang in het bestuur van het Nederlands
Filmfestival gezeten. Ik heb dus veel ervaring met
filmfestivals en weet wat er allemaal bij komt kijken.'
Een rode loper met een knipoog
Als bestuurslid houdt Pos zich veel bezig met het rei
len en zeilen van het festival: hoe komt het tot stand,
welke lijn wordt er gevolgd. 'Ik vind Film by the Sea
leuk door de opzet en de formule, maar ook door het
soort films dat er draait. Het zijn niet de block-busters,
wel grote films die een aantrekkingskracht uitoefenen
op het publiek. Het zijn toegankelijke films. Kijk, het
Nederlands Filmfestival in Utrecht is geënt op
Nederlandse films, in Rotterdam heeft het filmfestival
een meer internationaal karakter met vrij ingewikkel
de films. De opzet van Film by the Sea is dat er een
link is met literatuur. Daar gaat de competitie om en
daar worden de juryleden op geselecteerd. Dat maakt
het uniek.' Het hoofdprogramma van Film by the Sea
bestaat daarom uit verfilmingen. 'Die link met de lite
ratuur is een richtlijn waarbinnen heel veel ruimte is,
zodat er allerlei soorten films kunnen draaien,' meent
Pos.
Ook het Zeeuwse karakter van het festival is iets
wat Pos aanspreekt. 'De Zeeuwse cultuur is heel sterk
terug te zien in het festival. Er zit een soort nuchter
heid in en tegelijk een hang naar avontuur.' Volgens
de Amsterdamse producent hangt er op het festival
duidelijk een gevoel van Zeeuwse trots. 'Trots op een
nuchtere, realistische manier, zonder enige vorm van
arrogantie. En dat maakt het tot zo'n klein provinciaal
gebeuren, wat juist de aantrekkingskracht van het fes
tival vormt. Iedereen die er is geweest denkt "goh, wat
leuk, het is hier gezellig en toch prima georgani
seerd." Het is allemaal niet zo gewichtig. Het is een
rode lopergebeuren met een knipoog. Als je in
Amsterdam een rode loper neerlegt, klappen de men
sen om de glitter en de glamour, het heeft iets neppe-
rigs. In Vlissingen klappen ze omdat ze het echt leuk
vinden, het is niet gemaakt.'
Zeeland goes abroad
Elk jaar wordt Film by the Sea gepresenteerd in het
Holland Film House op het filmfestival in Cannes.
Ook dat laatste is een initiatief van Ad Weststrate. Het
is een plek in het centrum van Cannes waar de
Nederlandse filmwereld bivakkeert tijdens het festival,
en waar buitenlandse film personalities komen netwer
ken. Het resultaat van deze jaarlijkse presentaties is
dat er steeds meer buitenlandse gasten naar
Vlissingen komen. 'Dat is een goed teken, het festival
heeft dus kennelijk een goede reputatie, nu al,' glun
dert Pos. 'Er worden veel internationale films ver
toond en er zijn al heel wat illustere mensen komen
kijken. Die komen heus niet als er niets gebeurt. En
dat straalt weer af op Zeeland.'
Pos verwacht dat er in de toekomst in toenemende
mate interesse zal zijn voor wat zich in de provincie
afspeelt. 'Totnogtoe heeft volgens mij iedereen de
associatie 1953, watersnood of Zeeuws Meisje. Er is
natuurlijk veel meer. Er worden nu bijvoorbeeld
gedichten over Zeeland verfilmd. In Cannes heb ik
Wilde Mossels gezien, een film over drie jongeren
tegen de achtergrond van de Zeeuwse subculttuur in
7 Zeeuws Tijdschrift 2003/6
