Van een Nederlandse bovenmeester
die West-Vlaams sprak
Geert van Istendael
De eerste Van Dale die ik ooit zag, stond op de boeken
plank van een heeroom, hij was kapelaan in een klein
dorp ten oosten van Leuven. Dat was werkelijk de
dikke Van Dale, één loodzwaar deel. Wat later, in de
lagere school, kreeg ik een groen zakwoordenboekje
in handen. Vandaag heb ik er drie: de negende druk
uit 1970, twee flessengroene delen, de in het grijs uit
gevoerde twaalfde druk uit 1992 en de donkerbruine
volumina, drie in getal, uit 1999.
Tevens bezit ik de eenenveertig delen van het
Woordenboek der Nederlandsche Taal, de uitgave van
1993, het is een paarse muur in mijn kast. Als je de
naamlijst der intekenaren eens goed bekijkt, stel je
vast dat niet eens acht procent van hen in Vlaanderen
13 Zeeuws Tijdschrift 2004/1-2
