Tulipomania CM, 2003, 125 x 160 cm, afdruk op cibachrome.
compositie van een bordeelachtige sfeer, eindeloze
vioolmuziek en een geconserveerde paling.
Jarenlang speelde ze zelf de hoofdrol in haar werk,
eerst alleen en later met man en kinderen. Zo zien
we hen in de ook minutieus gestileerde settings voor
haar serie Zelfportretten die ze in 1999 voor Randstad
maakte, en in de reeks Matemité. Tot in de details
ensceneert Smulders met mensen van vlees en bloed.
Steeds spreekt de gekunsteldheid van de omgeving tot
de verbeelding. Maar de geportretteerden zijn de toe
valstreffers. Huilende kinderen en een onverwachte
beweging vormen het ontregelende contrast met de
strak geënsceneerde setting.
In 1996 kondigt haar serie Bloemportretten een
ommekeer aan: de menselijke modellen verdwijnen
uit beeld in haar vrije werk. Met minimale middelen
laat ze de bloem, het universele symbool voor vrouwe
lijkheid, ijdelheid uitdrukken. De eenvoud van het
aandoenlijke beeld is overtuigend: je 'ziet' een vrouw
met haar handen in haar zij alsof ze zichzelf in een
nieuwe jurk in de spiegel bekijkt. De vergankelijkheid
van de bloem laat geen twijfel over de intentie van de
kunstenaar.
Sinds een jaar of twee maakt ze extravagante flora
le en vegetale stillevens, waarvoor ze de bloemen
deels zelf kweekt, binnen en in haar tuin. Met attribu
ten als draperieën, een spiegel en speciaal voor haar
gemaakt glaswerk construeert ze werken als Tulips for
Rembrandt, Tulips for Matisse (2003) en For Pipilotti
Rist [red., een beroemde collega-kunstenares] (2003).
22 Zeeuws Tijdschrift 2004/1-2
