(Wijk bij Duurstede, 1980) kwam er niet om te stu
deren, alleen om te wonen. Hij studeerde Nederlands
aan de Hogeschool van Utrecht en treinde anderhalf
jaar lang elke morgen rond zes uur richting Utrecht.
Hij heeft een astmatische aandoening en kende
Zeeland van vakanties. Hij herinnerde zich dat hij
er makkelijker kon ademen dan elders. Zijn keuze er
te gaan wonen, werd door zijn vrienden aanvankelijk
vreemd gevonden tot ze hem in zijn fraaie apparte
ment, met de zee op een zucht afstand, kwamen
opzoeken. Het was, naast zijn aandoening, de reden
naar Vlissingen te verkassen. In Utrecht had hij voor
hetzelfde geld een bezemhok. Nog voor hij afgestu
deerd was, kreeg hij een baan als corrector van onder
andere familieberichten bij de PZC. Op die manier
leerde hij de Zeeuwse dialecten 'eel hoed' kennen.
De redactie van de PZC zetelt inmiddels in Breda.
'In een vrijwel leeg gebouw corrigeerde ik nog steeds
overlijdensberichten. Ik was de laatste corrector van
de PZC en sinds dit jaar de eerste van het Zeeuws
Tijdschrift.'
De kans dat Nel Verhoeven (Utrecht, 1961) in
Zeeland zou komen wonen was er een uit miljoen.
Weliswaar zat haar grootvader van moederszijde in de
jaren dertig voor de Christen Unie in de gemeente
raad van Middelburg en heeft ze er nog veel familie
leden. Ze bracht er dikwijls de vakantie door. Toen ze
hoorde over de oprichting van de Roosevelt Academy
in Middelburg ging ze spreken met de Dean, Hans
Adriaansens, die ze nog van haar studie sociologie in
Utrecht kende. Van het een kwam het ander en sinds
kort woont ze in het plan Mortier in Middelburg waar
ze herenigd is met haar man na vele jaren een weekend
huwelijk te hebben geleid. Hij werkt bij de Koninklijke
Luchtmacht op de vliegbasis Woensdrecht. Hun zoon
Sander (16) is aangenomen bij de vierjarige CIOS-
sportopleiding in Goes en surft op het Veerse Meer
dat het een lieve lust is.
9 Zeeuws Tijdschrift 2004/5
